In Italië staat het niet op de lijst van chronische ziekten die onder de LEA vallen. Toch is het een aandoening die het dagelijks leven zeer zwaar beïnvloedt
Sinds 1992 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) fibromyalgie erkend als pathologie en geclassificeerd in de internationale statistische classificatie van ziekten en gerelateerde gezondheidsproblemen.
HET STAAT NIET IN DE LIJST VAN ZIEKTEN DIE VALLEN MET DE “LEA”
In ons land lopen helaas fundamenteel onderzoek, klinische proeven en behandelingsvooruitzichten voor deze pathologie ver achter, zozeer zelfs dat het tot op heden niet eens is opgenomen in de lijst van chronische ziekten die onder de LEA (Essential Levels of Assistance) vallen .
DE VOORUITSTAPPEN VAN DE REGIO EMILIA ROMAGNA
Aan het begin van het jaar gaf een overheidsinstantie, de regio Emilia Romagna, echter richtlijnen uit voor de diagnose en behandeling van fibromyalgie. Het document heeft tot doel op de meest geschikte manier zowel de pathologie als de interventiepaden te definiëren zodra de diagnose is gesteld.
«De term fibromyalgie wordt niet zelden misbruikt en gebruikt om pijnlijke aandoeningen te identificeren die veel minder belangrijk zijn, gemakkelijk resulterend in oppervlakkigheid en diagnostische onnauwkeurigheid. Een zeer groot aantal patiënten lijdt in feite aan pijnlijke myofasciale syndromen die niet als echte fibromyalgie kunnen worden geclassificeerd, zowel vanwege de aanwezigheid van een lagere pijnintensiteit als vanwege de afwezigheid van de klinische psycho-aanleg die kenmerkend is voor de echte pathologie.
Met het oog op een wenselijke herkenning van fibromyalgie bij LEA’s, is dit onderscheid passend en mag het niet worden gemist door de gespecialiseerde arts »verduidelijkt Angelo De Cata Hoofd van UOAS IRCCS House for the Relief of Suffering of San Giovanni Rotondo (FG) en nationale president van het College van Reumatologen (CReI).
MAAR HOE IS FIBROMYALGIE DIAGNOSTISCH?
Volgens sommige epidemiologische schattingen kan het tot twee jaar duren voordat de diagnose van ziekte is gesteld: de moeilijkheidsgraad van de route is gekoppeld aan tal van variabelen, met name aan het gebrek aan homogene diagnostische routes in alle Italiaanse regio’s.
“Om een diagnose te stellen, moet aan drie criteria tegelijkertijd worden voldaan, namelijk de aanwezigheid van diffuse en symmetrische pijn die wordt versterkt op sommige anatomische punten die bekend staan als gevoelige punten, die in theorie niet minder dan 11 mogen zijn, zelfs als ze vaker dan 18 zijn , gelegen in specifieke gebieden en regio’s van het lichaam. De persistentie van het pijnsyndroom gedurende minimaal 3 maanden. De aanwezigheid van andere tekenen en symptomen zoals een constante vermoeidheid sinds het ontwaken van de ochtend, niet-herstellende slaap, cognitieve problemen, migraine, ambassade van de luchtwegen, prikkelbare darm syndroom, angstig-depressief syndroom, die het compromis in de kwaliteit van dagelijks leven – De Cata voegt verder toe – De diagnostische criteria van het fibromyalgiesyndroom zijn in de loop der jaren verbeterd, zowel wat betreft gevoeligheid als wel specificiteit,
WAT ZIJN DE MEEST AANGEWEZEN THERAPEUTISCHE PADEN
Zodra de diagnose is gesteld, gaan we verder met het therapeutische pad dat helaas geen oplossing is voor de aandoening, maar bedoeld is om de symptomen onder controle te houden en de kwaliteit van leven van degenen die eraan lijden te verbeteren.
“Wat betreft farmacologische interventies voor pijnbestrijding, vooral als het mild is, wordt het gebruik van paracetamol alleen aanbevolen en als de pijn invaliderend is, kan dit worden geassocieerd met tramadol, een opioïde, terwijl cortisongeneesmiddelen geen zin hebben. of NSAID’s (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen) – legt Dr. De Cata uit, die verder gaat – Andere moleculen met centrale pijnstillende werking en alternatieven voor tramadol zijn tapentadol, het oxycodon geassocieerd met paracetamol of naloxon, de codeïne geassocieerd met paracetamol. Sommige klassen van geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze antidepressiva zijn en die kunnen worden toegediend in intens pijnlijke vormen, zelfs als er geen klinisch relevante vorm van depressieve toestand is, zijn met name nuttig voor de behandeling van pijn en stemmingsstoornissen.
U kunt ook proberen de pijn op te lossen met het pregabaline-anti-epilepticum en met centraal werkende afbrekende geneesmiddelen zoals cyclobenzaprine, tizanidine, baclofen, eperison-hydrochloride, waarmee u kunt besparen op de dosering van pijnstillende medicijnen en meer effecten kunt bereiken. compleet en diep van pijn. Klinisch is het ook belangrijk om te proberen de kwaliteit van de nachtrust te verbeteren, waarvoor farmacologische ondersteuning van verschillende chemische profielen tot het gebruik van anxiolytica en hypno-inductoren nodig is ».
Negeer NOOIT de fysieke activiteit
Lichamelijke activiteit kan ook erg nuttig zijn voor de patiënt met fibromyalgie, omdat het hun humeur kan verbeteren en het spierstelsel kan oefenen om zowel spierontspanning als een grotere verdraagbaarheid voor pijn te creëren. Het fysieke werkplan moet echter op elke patiënt worden afgestemd.
EEN ZIEKTE DIE PSYCHOFYSISCHE BENADERINGEN NODIG HEEFT
Om ervoor te zorgen dat het therapeutische pad effectief is bij het behandelen van deze complexe ziekte, is het essentieel om zowel op fysiek als psychisch gebied in te grijpen. “Om het pad te bepalen door te focussen op het fysieke en de psyche is het essentieel dat de reumatoloog, de referentiespecialist voor de behandeling van deze ziekte, zich diep in de patiënt kan inleven, omdat de reumatoloog niet zomaar een figuur kan zijn die de tijden en de niveaus van therapie dicteert,
Het psychische ongemak dat constant gepaard gaat met de meest ernstige vormen van deze pathologie en lichamelijk werk, wanneer intens en chronisch, zijn de twee belangrijkste variabelen die klinische verergering van pijn veroorzaken, en soms het gevoel van de patiënt ondermijnen dat hij met geen enkele therapie een oplossing kan vinden of om niet de juiste persoon in die specialist hebben om uw probleem op te lossen. Dit is de belangrijkste reden die de fibromyalgiepatiënt vaak uitnodigt om de medische gesprekspartner te veranderen door vaak een lus binnen te gaan die een echte groei in het therapeutische aspect niet toelaat “.
