Bir arkadaşım, meslektaşından, fibromiyaljisini (ortostatik hipotansiyon, ya da çok hızlı ayağa kalktıktan sonra baş dönmesi gibi) tedavisi için yeni bir ilacın yan etkileri nedeniyle bayılan başka bir ortak hakkında birkaç yorum duyduğunu söyledi. ). Onu bir sedye üzerinde taşırken, kelimeleri şöyle: “Hiç kimse bu kadar hasta olamaz.”
Durumum için bir onaylama gibi görünen bir süpervizör
, “hastalığım hakkında çok şey bildiğini, çünkü o ve eşinin onunla yakın bir arkadaşı olduğunu” söyleyerek yorumunu başlattı . , diye devam ettiğinde, “ben devam edip dinlenebilirim. Yaz boyunca yerlerini alacak iki öğrenci buldum. “
Son zamanlarda verandamızda çalıştığımız bir kişi konuyu canlandırdı, müteahhit eşimin özürlü olduğunu belirtti. Kocam o benim anladığım için cevap verdiğinde, müteahhit “Evet, ama karısı benimkinden çok daha iyi görünüyor” demek için koştu.
Kocam şiddetle cevap verdi: “Görünüşe göre onu kolayca kandırabilir.”
Beyzbol maçında (şimdi ertelenen) yağmur olasılığım yüzünden hayal kırıklığına uğradığım ve hayal kırıklığına uğradığımda, Facebook’a yazdım, sadece kronik bir hastalığı olan bir akrabasını almayı başardım: “Hastalığınızın size hükmetmesine izin verme hayat. “
Sadece sersemlemedim, ama aynı zamanda tüm insanların akrabasının beni anlayacağını umuyordum, ne yazık ki yanılmışım, bazı kronik ve zayıflatıcı hastalıklara sahip olmayanların ne anlama geldiğini tam olarak anlayamadıklarını biliyorum, ama yine de İnsanların anlamak zorunda olduğu zorluk seviyesini şaşırtıyor Elbette, semptomların çeşitliliğini ve işleyiş seviyemizin günden güne (hatta saatlerce) nasıl değişebildiğini de anlamakta zorluk çekiyoruz. Dinlemek ve öğrenmek istemeyenleri bulmak duygusal olarak can sıkıcı olabilir.
Hayır, örneğin kanserden kurtulan bir güne kadar devam eden bazı acı ve sıkıntıları tam olarak anlayamıyorum, fakat başka birini küçültecek ya da alay edeceğim nedeni bu değil, bir kızken yaşlı akrabaları evlerde ziyaret ettiğimi hatırlamıyorum. yaşlı insanlar ve hastaneler.
Annemin yakınlarının birçoğu arasında en çok öne çıkan ikinci meslek olan Hemşirelik, hatta salonumuzda oturan bir gencin (çok coşkuyla), tıbbi ansiklopedilerimizi bile hatırlıyorum, benim için en önemli şey, annem ve büyükannemdi. Hastalığın kişi üzerindeki etkisini, ilk etapta kişiye odaklanarak açıkladılar.
Başkalarına karşı duygusal bir duygusu olmayanlarla buluşmak beni şaşırtıyor: Evet, sanırım başkalarını yargıladıkları gibi onları yargılamak için hızlıyım, herkesin aynı şekilde hastalıklara tepki göstermediğini fark ediyorum. Korku ve saflıkla cevap verebilirler Muhtemelen çoğumuz için en zor faktör, bize en yakın olanları dinlediğimizde, düşüncesiz yorumlarda bulunduğumuzda, aniden kendimizi savunmamız gerekir.
Özellikle sağlık durumumuzla ilgili içsel çatışmalarla hala mücadele ediyorsak, bununla baş etmek zor, neden birçoğunun kendini kontrol veya irade gücünün mucizevi bir şekilde iyileşebileceğine inanıyor? Neden bu özel hastalık görülür? Birileri empati eksikliği yaşadığında ve duyarsız yorumlar yaptığında, hayatımı bir gün boyunca yaşamak zorunda kalmaları dileğini dile getiriyor, zemini öperler ve daha sonra normal bedenlerine geri dönmeleri için minnettar olurlar. içinde takip seçeneği.FacebookTwitterGoogle+PinterestTumblrRedditLinkedInHisse
