Het Social Court nummer 32 van Madrid heeft de totale permanente ongeschiktheid erkend van een verpleegassistent met fibromyalgie, wiens taken waren om te helpen bij de hygiëne van patiënten, “die het volledige gewicht van deze mensen draagt door hun mobiliteitsfuncties volledig te annuleren of te verminderen”.
Dit staat in een vonnis waartoe Europa Press toegang heeft gehad, waarin de vraag van de getroffen partij gedeeltelijk wordt geschat, via het advocatenkantoor Martínez-Echevarría, tegen het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid en de Algemene Schatkist van Sociale Zekerheid
Daarom heeft “iemand in een situatie van blijvende invaliditeit als gevolg van een veel voorkomende ziekte, in een mate van totale permanente ongeschiktheid voor haar beroep als verpleegkundig assistent, recht op een maandelijks pensioen van 55 procent van de wettelijke basis van 1.069,43 euro, met economische gevolgen sinds november 2017 en met de wettelijke vergoedingen ».
Het Hof verwerpt het advies van het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid, dat de toeschrijving van de ziekte administratief met een zekere mate van totale handicap heeft verworpen en de handicap als gevolg van fibromyalgie niet heeft erkend. Nu heeft de getroffen deze erkenning voor veel voorkomende ziekte bereikt.
De kwaliteit van leven bij mensen met fibromyalgie wordt sterk beïnvloed, met name op het gebied van fysieke functie, intellectuele activiteit, emotionele toestand en kwaliteit van slaap, die een beslissende invloed heeft op het vermogen om te werken, evenals het gezins- en sociale leven. .
De advocaten van Martínez Echevarría hebben benadrukt dat bewezen is dat het diagnostische beeld dat de werknemer trof, “volledig” onverenigbaar was met haar professionele activiteit, vanwege “de diepe pijn veroorzaakt door de ziekte en de periodieke uitbraken die in bepaalde delen van het organisme ontstonden ”.
De taken van de verpleegassistent bestonden uit het helpen van de hygiëne van de gebruikers, het dragen van het volledige gewicht van deze mensen door hun mobiliteitsfuncties volledig te annuleren of te verminderen.
“Naast de badkamer, fundamentele prestaties zoals haarstyling, tandenborstel of het reinigen van kunstgebitten, scheren, nagelverzorging en andere soortgelijke, ook in facetten van voedsel en kamerinrichting,” zeiden de advocaten.
De aanvrager had zelfs aanbevelingen om het nemen van gewicht, belasting en overbelasting van de schouder te vermijden, herhaalde gewrichtsbewegingen langdurig staan. En het had een baanaanpassingsrapport vanwege deze beperkingen, waarmee het INSS geen rekening hield voor de bepaling van absolute blijvende invaliditeit.
De advocaat Immaculate Parrado, van het bovengenoemde kantoor, heeft aangegeven dat «dat de situatie van absolute permanente arbeidsongeschiktheid door de jurisprudentie is begrepen met inachtneming van de historische achtergrond, de geest en het doel ervan, in de zin dat deze alleen erkend worden wie de mogelijkheid is ontnomen om werkzaamheden uit te voeren
deel dit
