Waarom Fibromyalgia-tenders belangrijk zijn voor de diagnose
Fibromylagie is een neurologische aandoening die ongeveer 12 miljoen mensen in de VS treft. Deze chronische aandoening veroorzaakt pijntjes en kwalen in het lichaam die ernstig genoeg zijn om de normale activiteit te beïnvloeden en de slaap te verstoren. Een persoon met fibromyalgie kan pijn voelen in de spieren, weefsels, gewrichten en pezen in verschillende delen van het lichaam. Naast deze fysieke symptomen ervaren mensen die lijden aan fibromyalgie ook mentale problemen als gevolg van fibromyalgie, waaronder depressie en angst. Fibromyalgie kan ook diepe vermoeidheid en uitputting veroorzaken, zelfs met zeer weinig activiteit. Zelfs met zoveel mensen die lijden aan fibromyalgie, blijft het een moeilijk te diagnosticeren stoornis. Een van de meest waardevolle instrumenten voor diagnose was het definiëren van fibromyalgie gevoelige punten.
De geschiedenis van een fibromyalgie-diagnose
Fibromyalgie is een term die pas de laatste decennia is gebruikt om een toestand van wijdverspreide pijn in het hele lichaam te beschrijven die ook vermoeidheid, slechte slaapkwaliteit en stemmingsproblemen omvat. Het is echter mogelijk dat melding wordt gemaakt van een diagnose datum van fibromyalgie helemaal terug naar de jaren 1600.
Fibromyalgie heeft door de jaren heen vele namen gehad, waaronder:
- reumatiek
- Spierreuma
- fibrositis
Omdat artsen geen tekenen van ontsteking konden vinden, werden deze namen in 1976 vervangen door fibromyalgie. Dit vertaalt zich van zijn Griekse wortels naar ‘pijn in de spieren en het weefsel’. Hoewel een diagnose fibromyalgie vandaag de dag nog moeilijk vast te stellen is, zijn er veel recente vooruitgang. Onderzoek heeft geleid tot veelbelovende hulpmiddelen en richtlijnen om pijnartsen en patiënten te helpen. Een van de vroegste was de fibromyalgie gevoelige puntenschaal.
Fibromyalgie begrijpen
Fibromyalgie treft ongeveer 4% van de Amerikaanse bevolking (~ tien miljoen mensen) en komt voornamelijk voor bij vrouwen.
Fibromyalgie is geen voorwaarde voor uitsluiting, maar de symptomen komen vaak voor bij veel andere ziekten. Om de zaken gecompliceerder te maken, kunnen fibrosymptomen op zichzelf verschijnen of in combinatie met een andere aandoening. Het identificeren van de oorzaak van elk kan problematisch zijn. Deze situatie wordt nog verergerd omdat fibro een waxende en tanende conditie is, waardoor patronen moeilijker te herkennen zijn, zelfs met grondige tracking.
Hoewel onderzoekers het erover eens zijn dat er een neurologische component van de ziekte is, geloofden velen eerder dat het allemaal in iemands hoofd was. Sommige studies hebben gewezen op risicofactoren zoals een genetische aanleg voor intensere pijn. Ander bewijsmateriaal verbindt de ontwikkeling van fibromyalgie met een stressvolle of traumatische gebeurtenis, herhaalde verwonding of andere ziekte. Soms heeft fibromyalgie geen duidelijke oorzaak of trigger en ontwikkelt het zich vanzelf.
Vrouwen hebben drie keer meer kans op fibromyalgie als mannen en mensen met bepaalde ziekten die al aanwezig zijn, kunnen een verhoogd risico hebben. Auto-immuunziekten zoals lupus en reumatoïde of spinale artritis-patiënten ontwikkelen fibromyalgie in een hoger tempo dan patiënten zonder deze aandoeningen.
Er is geen eenvoudige, wetenschappelijk onderbouwde test om vast te stellen of iemand fibromyalgie heeft. Volgens de National Fibromyalgia Association kost het gemiddeld vijf jaar om de diagnose fibro te stellen en dit is over het algemeen na uitgebreide andere behandelingen. Misdiagnoses kunnen nog steeds voorkomen, maar er zijn veel meer ontwikkelde en door gegevens gesteunde benaderingen die artsen tegenwoordig gebruiken.
Fibromyalgie-diagnose – ontwikkeling van de moderne visie
In 1981 werd de eerste klinische studie gepubliceerd die bevestigde dat symptomen en gevoelige punten van fibromyalgie in het lichaam konden worden gevonden. Deze studie heeft ook de eerste gegevensgestuurde criteria voor deze aandoening vastgesteld.
In 1990 creëerde het American College of Rheumatology (ACR) de eerste reeks richtlijnen om fibromyalgie te diagnosticeren. Deze richtlijnen beschrijven de volgende formele criteria voor een diagnose van fibromyalgie in een onderzoekscontext:
- De patiënt moet een voorgeschiedenis van wijdverspreide pijn hebben die langer dan drie maanden aanhoudt
- Deze pijn moet beide zijden van het lichaam aantasten en aanwezig zijn boven en onder de taille
- Van de 18 gevoelige punten die op het menselijk lichaam zijn aangewezen, moeten minstens 11 van hen pijn hebben
Voordat deze richtlijnen werden vrijgegeven, was een diagnose van fibromyalgie volledig subjectief en velen waren sceptisch dat de stoornis zelfs bestond. Zelfs met deze nieuwe richtlijnen is fibromyalgie een aandoening die kan komen en gaan, dus het gebruik van de criteria voor gevoelige punten van fibromyalgie kan van dag tot dag misleidend zijn of veranderen.
Fibromyalgie gevoelige punten
Hoewel het grootste deel van de bevolking een of twee plekken op hun lichaam heeft die gevoeliger zijn dan andere, ervaren mensen met fibromyalgie vaak ondraaglijke tederheid op zeer specifieke locaties die zich over hun lichaam verspreiden. Tederheid is over het algemeen gespiegeld aan beide zijden van het lichaam en bevindt zich op negen specifieke plaatsen op het lichaam.
De negen tenderlocaties voor fibromyalgie zijn als volgt:
- Laag cervicaal gebied: voorste halsgebied net onder de kin bij de C5-C7 wervels
- Tweede rib: gebied op de borst onder het sleutelbeen op ongeveer 2 inch van het schoudergewricht
- Occiput: achterkant van de nek aan de basis van de schedel
- Trapezius-spier: achterste schoudergebied waar deze grote spier over de bovenkant van de schouder valt
- Supraspinatus-spier: schouderblad vlak bij de bovenkant van het schouderblad
- Laterale epicondyle: ellebooggebied aan de binnenzijde van de armplooi
- Gluteal: Achtereind op het bovenste buitenste kwadrant van de billen
- Grotere trochanter: achterste heup aan de achterkant
- Knie: Kniegebied aan de binnenkant waar het vetkussen zit
Deze negen gebieden worden ook wel fibromyalgie gevoelige plekken genoemd. Omdat fibromyalgie niet kan worden gediagnosticeerd met een laboratoriumtest, waren het tellen van fibromyalgie gevoelige punten en het nemen van een gedetailleerde patiëntgeschiedenis vaak de beste manieren om een duidelijke diagnose te krijgen. Blader naar de infographic aan het einde van dit bericht om deze te bekijken.
Je kunt deze ook zien in de volgende video.
De Symptom Intensity Scale
Om voort te bouwen op de fibromyalgie gevoelige puntenschaal, werd de Symptom Intensity Scale ontwikkeld met behulp van onderzoeksresultaten van bijna 12.800 patiënten met artrose , reumatoïde artritis of fibromyalgie. Deze patiënten plaatsten pijn in 38 anatomische delen van hun lichaam en voltooiden vervolgens ook een visuele schaal voor vermoeidheidsvisualisatie. De analoge vermoeidheidsschaal vereist dat een patiënt zijn vermoeidheidsniveau markeert op een lijn van tien centimeter op de dag waarop hij zijn pijnsymptomen identificeerde.
In 2006 voltooiden Frederick Wolfe en Johannes J. Rasker een evaluatie van 25.417 patiënten met behulp van de Symptom Intensity Scale en ontdekten dat dit de beste en duidelijkste diagnostische tool voor fibromyalgie was. Ze vonden ook dat hogere Scale scores duidden op stijgingen in hospitalisatie, invaliditeit, ernstige medische problemen en overlijden.
Vanwege deze relatie kan de schaal worden gebruikt om de algehele gezondheid te meten en ook de uitkomsten voor patiënten met een aantal ziekten te voorspellen. Het onthult de “verborgen” ziekte die gepaard gaat met de gepresenteerde ziekte, zoals depressie of angst bij een patiënt met reumatoïde artritis.
Bijgewerkt 2010 criteria
Hoewel de gevoelige punten van fibromyalgie nog steeds nuttig zijn, zijn ze niet het enige pad naar diagnose voor medische professionals. In 2010 publiceerde het American College of Rheumatology nog een reeks criteria voor fibromyalgie . Het elimineerde de telling van fibromyalgie-gevoelige punten en verving het door de wijdverspreide pijnindex (WPI) en ernstschaal voor symptomen (SS).
De WPI berekent of een persoon de afgelopen twee weken pijn heeft ervaren in 19 afzonderlijke algemene lichaamsgebieden. Aan elk lichaamsgebied wordt een toegewezen als er pijn is of een nul als er geen pijn is en deze worden bij elkaar opgeteld om een score tussen 0 en 19 te bereiken.
De SS meet de ernst van de vermoeidheid van de persoon, de slaapkwaliteit, cognitieve symptomen en somatische symptomen. Elk van deze vier categorieën krijgt een score van 0 – 3 en bij elkaar opgeteld voor een totale mogelijke score van 12.
Met behulp van deze nieuwe schalen heeft de ACR de richtlijnen voor diagnose gewijzigd in:
- WPI ≥ 7 en SS ≥ 5 OF WPI 3-6 en SS ≥ 9
- Symptomen zijn aanhoudend gedurende ten minste drie maanden
- Er is geen andere aandoening die de pijn zou kunnen verklaren
Een diagnose van fibromyalgie krijgen
Artsen moeten vertrouwen op de gecommuniceerde symptomen van een patiënt om een fibromyalgie-diagnose te stellen. Daarom is het eerste dat een arts gaat doen, een grondig lichamelijk onderzoek van de spieren en gewrichten. Nadat hij dit heeft gedaan, zal hij of zij de eventuele symptomen bespreken die een patiënt momenteel heeft.
Enkele van de belangrijkste symptomen van fibro zijn onder meer:
- Pijn: Constante volledige lichaamspijn met pijn bij de fibromyalgie gevoelige punten
- Onversparende slaap: zelfs na een ononderbroken acht uur
- Vermoeidheid: chronische vermoeidheid of uitputting na inspannende activiteit
- Geheugenverlies: Korte-termijn geheugenproblemen in combinatie met aanvallen van verwarring en onvermogen om te concentreren
- Verhoogde pijngevoeligheid: hyperalgesie of allodynie
- Depressie
Fibromyalgie is vaak aanwezig met andere gezondheidskwesties, dus een arts zal waarschijnlijk naar andere aandoeningen vragen, zoals prikkelbare darmsyndroom, hoofdpijn, rustelozebenensyndroom, frequent urineren en angst.
Omdat fibro kan voorkomen bij andere ziekten, is de volgende stap om te beginnen met het elimineren van ernstigere medische aandoeningen die uw symptomen kunnen veroorzaken. De arts voert tests uit op uw bloed-, schildklier- en vitamine D-spiegel. Andere tests die kunnen worden vereist zijn röntgenfoto’s, computertomografie (CT) en magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Ten slotte kan een biopsie en een fysiologisch onderzoek nodig zijn om verdachte psychische problemen uit te sluiten.
Meewerken aan het diagnoseproces
Aangezien fibromyalgie voornamelijk is gebaseerd op de symptomen die patiënten delen, zijn er enkele slimme dingen die u kunt doen als u denkt dat u lijdt aan fibromyalgie. Deze tips kunnen u tijd, geld en veel frustratie besparen. En ze kunnen u helpen om u terug op het pad te brengen om sneller gezond en gelukkig te zijn.
- Zorg ervoor dat u alle mentale of fysieke trauma’s meedeelt die bij u zijn opgekomen. Een belangrijke gebeurtenis als deze wordt soms geassocieerd met de ontwikkeling van fibro-symptomen.
- Houd een pijndagboek bij met de locatie van je pijn, hoe het voelt, de ernst en de duur van de pijn. Dit kan een perfect hulpmiddel zijn om fibro te ontleden van andere gezondheidsproblemen.
- Kies de juiste arts. Het stigma rond fibromyalgie neemt af naarmate er meer onderzoek naar buiten komt, maar sommige artsen zullen niet graag een diagnose stellen. Zorg ervoor dat u naar een arts gaat die gespecialiseerd is in pijnbestrijding en de ervaring heeft om u te helpen de juiste diagnose te stellen.
Fibromyalgie-behandelingen vinden
Behandeling van fibromyalgie kan het beste worden benaderd als een team, met artsen, fysiotherapeuten en andere alternatieve behandelaars die samenwerken om de lichamelijke en geestelijke symptomen te behandelen.
Sommige behandelingen omvatten:
- Dieetveranderingen om alles te elimineren dat een ontsteking veroorzaakt of een pijnreactie veroorzaakt (bijv. Suiker en rood vlees)
- Wijzigingen in oefenplannen, inclusief oefeningen voor dagen waarop pijn aanwezig is, en oefeningen met meditatie
- Geneesmiddelen op recept indien nodig
- Slaapbegeleiding om goede slaapgewoonten te ontwikkelen om vermoeidheid te bestrijden
- Wijzigingen in werkschema’s voor goede en slechte dagen
Gezinnen spelen ook een belangrijke rol bij de behandeling van fibromyalgie. Lijden aan een “onzichtbare” maar chronische ziekte zoals fibromyalgie kan sociaal isolerend zijn. Het is belangrijk dat de gezinsleden de behandeling ondersteunen en begrijpen wanneer hun geliefde rust nodig heeft.
Het National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases (NIAMS) sponsort meer onderzoek naar fibromyalgie om deze ziekte beter te begrijpen, met name in relatie tot diagnose, oorzaken en betere behandelingen.
Voor een diagnose van fibromyalgie, klik hier om een gecertificeerde pijnspecialist bij u in de buurt te vinden. Ze hebben toegewijde ervaring in het werken met fibromyalgiepatiënten en zullen de nieuwste diagnostische richtlijnen gebruiken om u te helpen uw aandoening te diagnosticeren.
