Met fibromialgie kan ek nie vooruit beplan nie … maar ek kan ook nie spontaan wees nie

By admin On January 8, 2020 In Afrikaans 114 Comments

Die meeste mense wat my ken, weet dat ek nie baie spontaniteit doen nie. Nie omdat dit nie heeltemal interessant en interessant is nie, maar omdat om iets te doen of oral heen te gaan, baie tyd en organisasie verg.

Byvoorbeeld, as ek die volgende oggend vir my ‘n sms gestuur het en gewonder het of ek u wil ontmoet vir middagete (daar is geen manier om op te staan en betyds te gaan ontbyt nie), sal ek moet oorweeg hoe lank dit sou neem om op te staan en na my oggend medisyne, bereken die tyd vir stort en dan rus (dit wil sê, ek moet rus nadat ek gebad en aangetrek het, asook baie ander tussenposes gedurende die dag). Dan sal ek moet kyk of ek in staat is om dit te doen en uitvind of dit naby genoeg is sodat ek, indien nodig, op kort kennisgewing huis toe kan gaan.

Ek dink ander dinge is dwelms en ‘n bottel water, as u naby genoeg is om nie die reis te onderneem nie, as daar nie openbare vervoer is na die plek waar ons ontmoet nie, as ek my riet of my wandelaar nodig het en as ek dit nodig het, dan kom iemand saam met my. Dan moet hulle weet hoe lank dit sou duur, as die plekke nie te veel gange het nie, toegang tot die hysbakke en roltrappe, of flitsende ligte of helder ligte te sterk of te veel, as die vloere hulle is plat of ongelyk, en as ek iets het, moet ek doen as ek terugkeer (want ek is seker te seer en moeg om te kook of skottelgoed te was of iets anders te doen as om bed toe te gaan). Ook, so lelik soos dit mag klink,

‘N Hele lys, nie waar nie? Soveel dat ek dink dat hy middagete sal wees en huis toe gaan om sy aandete te kook voordat hy besluit of hy die onbeplande uitnodiging wat hy vriendelik vir my gerig het, wil aanvaar of nie. Moenie dink dat u nie baie dankbaar is dat u omgee en tyd saam met my wil spandeer nie; dit is glad nie so nie. Ek wil spring en hardloop sodra ek u oproep of boodskap kry, sal my liggaam dit nie toelaat nie.

Dus, uit wat u pas gelees het, sal u vergewe word dat u aanvaar dat dit beter is vir my om vooraf vergaderings, vertrekke en besoeke te beplan, ens. Verkeerd! Fibromialgie is ‘n ongemaklike wese wat nooit gelukkig is met my nie, maak nie saak wat ek doen nie. As ek ‘n persoon was, sou ek geskei moes wees omdat ek my lewe so vol pyn en probleme gehad het, en in die algemeen wreed en onredelik was! Ongelukkig weier hy om sy indrukwekkendste strukture te verlaat en bly dit vir my, soos ‘n indringer wat nooit vertrek nie.

Dit is dus die vraag om fibromialgie vooruit te beplan: ek weet nooit hoe ek enige oomblik sal voel nie, so selfs al beplan ons ons eerste middagete-datum weke vooraf, is daar steeds ‘n moontlikheid dat u dit moet kanselleer. in u te eniger tyd totdat dit aanbreek. Ek is jammer, ek weet dat u my regtig wil sien, want ek is baie oulik en alles, maar ek hou daarvan of nie, die fibro is altyd in beheer. En dit is oorheersend!

Om te probeer om ons vergadering beplan te hou, moet ek nog die groot lys van moontlike probleme oorweeg en besluit of ek alles kan hanteer. Ek belowe dat ek nie verskonings maak of u probeer vermy nie, en ek is spyt dat my chroniese pyn en moegheid my so ‘n hardnekkige persoon in u lewe maak. Ek wil nie bo alles wees nie, ek besef dat u ten spyte van alles wil probeer om naby my te wees, want deur die jare het baie mense my verlaat en dit maak seer. Weet dat as ek dit sien, of selfs probeer om dit te sien, dit beteken dat u vir my belangrik is. Of dat u my geld skuld. Ek maak ‘n grap, ek het nie, want my vesel laat my nie meer werk nie.

So daar het jy dit. Dit kan nie spontaan wees nie en dit kan nie vooruit beplan nie! Dit laat my in elk geval al ontwykend en geheimsinnig lyk, nie waar nie?

Reg? OK, ek soek ‘n leuen. Stuur liefde