Ischias pijn
Ischias is een pijn die uit de lage rug naar beneden stroomt; het wordt veroorzaakt door irritatie van de heupzenuw. De heupzenuw verzendt sensatie van de onderste ledematen en het lumbale gebied van de lage rug. Het is gebruikelijk dat mensen herstellen van ischias zonder een chirurgische ingreep.
Lage rugpijn die uitstraalt naar de heup, bil en onderaan een extremiteit is het meest voorkomende symptoom van ischias. Soms verergert heuppijn met buigen in de taille, hoesten, zitten of niezen. Ischias kan ook tintelingen, gevoelloosheid of zwakte van het been veroorzaken. Ischias symptomen kunnen snel optreden en weken aanhouden.
pijn is heel gebruikelijk. Er zijn veel oorzaken van lage rugpijn die geen ischias zijn. Vaak wordt lage rugpijn veroorzaakt door rugpijn van spieren en ligamenten. Het karakteristieke kenmerk van ischias is pijn die vanaf de lage rug naar het been straalt en vaak de voet bereikt.
Ischias komt veel voor als we de middelbare leeftijd bereiken. Zwangerschap kan leiden tot ischias als gevolg van directe druk op de heupzenuw door de vergrote baarmoeder. Andere oorzaken van ischias zijn degeneratieve spinale artritis en hernia van de lumbale schijf
Schijfhernia is een veel voorkomende oorzaak van ischias. De schijfkussens tussen de wervelkolom verzwakken en zijn kwetsbaarder voor verwondingen naarmate we ouder worden. De verzwakte schijf kan zijn gelachtige centrum hernia om directe druk op de zenuwen in het wervelkanaal te veroorzaken die de heupzenuw vormen.
Degeneratie van de wervels van de wervelkolom kan leiden tot vernauwing van het wervelkanaal; dit wordt spinale stenose genoemd. Dit kan leiden tot druk op de wortels van de wervelkolom die de heupzenuw vormen. Ischias kan een symptoom zijn van spinale stenose
Tumoren zijn zeldzame oorzaken van ischias wanneer ze directe druk uitoefenen op de heupzenuw of zijn zenuwwortels.
De piriformis-spier in de bil kan soms leiden tot irritatie van de heupzenuw. Dit wordt het piriformis-syndroom genoemd.
Een portemonnee of object dat zich tijdens langdurig zitten in de achterzak bevindt, kan leiden tot het piriformis-syndroom en irritatie van de heupzenuw, waardoor ischias ontstaat. Plaats de portemonnee in plaats daarvan in het voorvak om het probleem te voorkomen
ariat, ischias kan worden veroorzaakt door letsel, breuk, infectie of ontsteking. Elke aandoening die leidt tot directe druk of irritatie van de heupzenuw kan ischias veroorzaken. Soms kan geen specifieke oorzaak van ischias worden gedetecteerd.
Om de oorzaak van ischias te detecteren, zal de arts vragen naar alle symptomen die de patiënt ervaart, evenals hun locatie en verergerende of verlichtende functies. Tijdens het onderzoek kan de patiënt worden gevraagd om verschillende manoeuvres uit te voeren met de onderste ledematen.
Verschillende tests, zoals MRI-scans, CT-scans en andere, kunnen worden gebruikt om de oorzaak van ischias te helpen opsporen. Met een nauwkeurige diagnose kan het behandelingsprogramma worden geoptimaliseerd.
Wanneer ischias wordt gecompliceerd door ongecontroleerd verlies van darm- of blaascontrole, wordt dit als een noodgeval beschouwd. Deze symptomen worden snel geëvalueerd om te overwegen of een onmiddellijke chirurgische ingreep nodig is of niet.
Huismiddeltjes voor nieuwe ischias omvatten toepassingen met warmtekussen of ijszakken. Elk kan om de paar uur gedurende ongeveer 20 minuten worden aangebracht. Sommige profiteren van afwisselende warmte- en ijstoepassingen.
Medicijnen die zonder recept verkrijgbaar zijn en worden gebruikt voor ischias omvatten niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) en paracetamol (Tylenol). Cortisone-injecties in het wervelkanaal kunnen nuttig zijn voor geselecteerde patiënten.
Strikte bedrust wordt minder vaak aanbevolen dan in het verleden. Fysiotherapeuten zijn experts in het ontwerpen van optimale oefenprogramma’s voor ischias. Kort wandelen kan nuttig zijn voor bepaalde mensen met ischias.
Wat is fibromyalgie?
Fibromyalgiesyndroom is een chronische pijnaandoening (geen type artritis) die 4% van de mensen in de Verenigde Staten treft. Het pijnsyndroom treft meestal de spieren en ligamenten en is meestal al jaren aanwezig wanneer een zorgverlener de aandoening diagnosticeert. Fibromyalgie was voorheen bekend als fibrositis.
Wat veroorzaakt fibromyalgie?
Fibromyalgie-syndroom is genetisch aangetoond. De aandoening wordt vaak duidelijk na stressvolle gebeurtenissen. De stressvolle gebeurtenissen kunnen emotioneel zijn (zoals een traumatische gebeurtenis in het leven), fysiek (zoals een ongeluk met een motorvoertuig) of medisch (zoals bepaalde infecties). De chronische pijn van reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus en andere gezondheidsproblemen en auto-immuunziekten kunnen de ontwikkeling van fibromyalgie veroorzaken.
De manier waarop de hersenen en het ruggenmerg pijnsensaties verwerken is abnormaal bij fibromyalgie. Het is bewezen dat de drempel waarbij stimuli pijn of ongemak veroorzaken lager is bij fibromyalgie. De gevoelde pijn is intenser omdat de pijn wordt versterkt door de afwijkingen in het centrale zenuwstelsel en bij pijnverwerking. Hierdoor kunnen dingen die normaal niet pijnlijk zijn, pijnlijk zijn voor iemand met fibromyalgie. Bovendien veroorzaakt fibromyalgie de pijn van welke oorzaak dan ook erger. Een patiënt met fibromyalgie kan bijvoorbeeld een massage pijnlijk vinden in plaats van aangenaam. Bovendien kan rugpijn die iemand zonder fibromyalgie als matig ervaart, door iemand met fibromyalgie als ernstig worden ervaren, omdat de pijn wordt versterkt door afwijkingen in de pijnverwerking door het centrale zenuwstelsel.
Fibromyalgie symptomen
Het belangrijkste symptoom van fibromyalgie is pijn waarvan wordt aangenomen dat het afkomstig is van een verhoogde gevoeligheid voor pijnprikkels. De pijn kan worden veroorzaakt door verschillende situaties, waaronder geluiden, weersveranderingen of stress, maar het kan ook optreden zonder enige relatie met externe gebeurtenissen. De kenmerkende pijn treft meestal de nek, billen, schouders, armen, bovenrug en borst. “Tedere punten” zijn gelokaliseerde delen van het lichaam die gevoelig zijn voor lichte aanraking. De gevoelige punten van fibromyalgie bevinden zich meestal rond de ellebogen, schouders, knieën, heupen, achterkant van het hoofd en de zijkanten van het borstbeen.
Andere veel voorkomende symptomen geassocieerd met fibromyalgie zijn onder meer
- vermoeidheid, malaise of vermoeidheid,
- slaapstoornissen,
- migraine,
- gevoelloosheid of tintelingen in de handen en voeten of verschillende lichaamsdelen, en
- prikkelbare blaas.
Is fibromyalgie erfelijk?
Toenemend bewijs ondersteunt een sterke genetische component van fibromyalgie. Broers en zussen, ouders en kinderen van mensen met fibromyalgie hebben acht keer meer kans om de aandoening te hebben dan degenen die geen familieleden hebben met de gezondheidstoestand. Verschillende genen waarvan vermoed wordt dat ze een rol spelen bij het fibromyalgiesyndroom. Onderzoek bij tweelingen suggereert dat de helft van het risico op fibromyalgie en aanverwante aandoeningen genetisch is en de helft uit het milieu.
Wat zijn risicofactoren voor fibromyalgie?
Omdat het gedeeltelijk erfelijk is, is een familiegeschiedenis van fibromyalgiesyndroom een risicofactor voor de ontwikkeling van fibromyalgie. Andere risicofactoren zijn auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis, lupus en spondylitis ankylopoetica, omdat mensen met deze ziekten vaker fibromyalgie hebben dan de algemene bevolking. Deze patiënten worden ‘secundaire fibromyalgie’ genoemd omdat de auto-immuunziekte fibromyalgie kan veroorzaken.
Andere emotionele en fysieke stressoren zoals fysiek trauma (vooral met betrekking tot de wervelkolom en romp), emotionele stress en bepaalde infecties (hepatitis C, Epstein-Barr-virus, parvovirus en de ziekte van Lyme maar niet de verkoudheid) worden geassocieerd met de ontwikkeling van fibromyalgie in sommige.
Wat zijn fibromyalgiesymptomen en tekenen? Wat zijn fibromyalgie gevoelige punten?
Het bepalende kenmerk van fibromyalgiesyndroom is chronische wijdverbreide pijn en gevoeligheid. Dit betekent pijn in meerdere delen van het lichaam, meestal in spieren, pezen en gewrichten. Gewrichtsstijfheid en het prikkelbare darm syndroom (IBS) komen ook vaak voor. De pijn is over het algemeen boven en onder de taille, aan de linkerkant van het lichaam en aan de rechterkant van het lichaam, maar kan aanvankelijk worden gelokaliseerd, vaak in de nek en schouders of lage rug. De pijn is chronisch, wat betekent dat deze langer dan drie maanden aanwezig is. Mensen hebben vaak het gevoel dat ze “overal pijn hebben” met griepachtige symptomen, of op het punt staan verkouden of griep te krijgen. Het is gebruikelijk dat sommige dagen slechter zijn dan anderen, en veel patiënten melden “opflakkeringen” waarbij hun pijn en andere symptomen meerdere dagen achter elkaar of langer erger zijn.
Vermoeidheid is het andere universele symptoom van fibromyalgie. Het is het meest merkbaar bij het ontwaken, maar het kan ook in de middag worden gemarkeerd. Het is heel gebruikelijk om ‘s ochtends wakker te worden zonder u verfrist te voelen, zelfs na een nachtje slapen. Patiënten hebben vaak het gevoel dat ze “licht” slapen en kunnen meerdere nachtelijke wakker worden met moeite om weer in slaap te vallen.
Hoewel wijdverbreide pijn, vermoeidheid en slaapproblemen de bepalende symptomen van het syndroom zijn, wordt fibromyalgie geassocieerd met veel andere symptomen. Wanordelijk denken (cognitieve stoornissen) wordt vaak ‘fibro mist’ genoemd. Patiënten beschrijven problemen met aandacht en het uitvoeren van taken, evenals een algemeen gevoel in een mist te zijn.
Depressie en angst komen samen voor bij 30% -50% van de patiënten op het moment van diagnose met fibromyalgie. Hoofdpijn is aanwezig bij meer dan de helft van de patiënten. Patiënten kunnen ook een aantal slecht begrepen extra symptomen hebben, waaronder buikpijn, diarree, constipatie, misselijkheid, droge ogen, droge mond, pijn op de borstwand, bekkenpijn en blaasklachten, hartkloppingen, gevoelloosheid en tintelingen (spelden en naalden) , meerdere allergieën en chemische gevoeligheden, gewichtstoename en andere.
Fibromyalgie gevoelige punten
Het lichamelijk onderzoek is opmerkelijk voor tederheid, met name op specifieke anatomische locaties, zoals de achterkant van de nek waar de nekspieren aansluiten op de schedel. Er zijn 18 van dergelijke locaties, die fibromyalgie-gevoelige punten worden genoemd. In het verleden vereisten studies dat patiënten 11 van de mogelijke 18 fibromyalgie-inschrijvingspunten hadden om te worden opgenomen in een wetenschappelijk onderzoek naar fibromyalgie, maar deze definitie van fibromyalgie is de afgelopen jaren veranderd.
Hoe testen zorgverleners op fibromyalgie en diagnosticeren ze deze?
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg diagnosticeren fibromyalgie op basis van de symptomen van de patiënt, voornamelijk wijdverspreide pijn. Chronische wijdverbreide pijn in de spieren en gewrichten, in combinatie met vermoeidheid en slechte slaap, leiden tot de overweging van fibromyalgie. Een zorgverlener zal een grondige geschiedenis en lichamelijk onderzoek uitvoeren om andere ziekten met vergelijkbare symptomen uit te sluiten.
Er is momenteel geen algemeen aanvaarde bloedtest of röntgentest voor fibromyalgie. Alle tests worden uitgevoerd om andere voorwaarden uit te sluiten. Testen op ontsteking zijn over het algemeen normaal bij geïsoleerde fibromyalgie.
Meestal zijn meerdere gebieden met zachte weefsels (“fibromyalgie gevoelige punten”) gevoelig voor palpatie. Niet alle patiënten zijn echter gevoelig op de gevoelige punten. Over het algemeen zijn vrouwen vaker teder op de klassieke fibromyalgie-tedere punten dan mannen.
Het American College of Rheumatology heeft nieuwe richtlijnen en diagnostische criteria ontwikkeld om patiënten met fibromyalgie te helpen diagnosticeren. De nieuwe richtlijnen vereisen niet langer dat een bepaald aantal gevoelige punten aanwezig is om er zeker van te zijn dat een patiënt fibromyalgie heeft. De nieuwe richtlijnen gebruiken pijn en andere symptomen van fibromyalgie om de diagnose te helpen. Vragenlijsten voor patiënten om te helpen bij de diagnose van fibromyalgie zijn online te vinden.
Welke specialiteiten van artsen behandelen fibromyalgie?
Reumatologen, internisten, artsen voor huisartsgeneeskunde, artsen voor pijnbestrijding, artsen voor revalidatie en revalidatie en eerstelijnszorgverleners behandelen allemaal fibromyalgie. Andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg dan artsen zijn ook vaak betrokken bij de behandeling van fibromyalgie, waaronder klinische psychologen, fysiotherapeuten, verpleegkundigen en arts-assistenten.
