Door: Alicia Thompson
Ik moet toegeven dat ik een behoorlijk ongewoon kind was. Ik ben opgegroeid met het kijken naar kookshows, Martha Stewart en “I Love Lucy”. Ik droomde ervan de ideale huisvrouw uit de jaren 1950 te zijn met een brandschoon huis. (Ik weet het, noem me ouderwets, maar het leek me leuk.) Ik stelde me ooit voor dat ik de gedetailleerde ambachten zou maken waar Martha Stewart op een of andere manier tijd voor vond. Ik stelde me voor om gastronomische maaltijden, zelfgebakken brood, verse boter te koken en nog steeds tijd te hebben om te naaien, knutselen, schoonmaken en tuinieren. Ik droomde er ooit van, nou ja, perfect.
Toen ik eindelijk mijn grote droom kreeg, plande ik alle manieren waarop ik mijn tijd als huisvrouw zou gebruiken. Ik wilde mijn huis vlekkeloos houden, elke avond koken en in mijn vrije tijd aan leuke ambachten werken. Ik zou eindelijk tijd hebben om alle leuke projecten te doen waar ik van had gedroomd. Ik ging van ons huis een thuis maken en ik was dolblij!
Maar het ging helemaal niet zoals ik had gepland. (En eerlijk, ik heb me gerealiseerd dat dat OK is!)
Ongeveer een jaar nadat ik was getrouwd, kwam ik erachter dat ik fibromyalgie had. Ik had geworsteld met vermoeidheid en pijn waardoor ik de meeste dingen die ik had gepland niet kon doen. Ik merkte dat ik de meeste dagen op mijn bank zat om tv te kijken en te dromen van alle projecten die ik wilde doen.
Op mijn echt goede dagen, zou ik mezelf voorbij mijn grenzen duwen en proberen alle dingen op mijn lijst te doen. Steeds opnieuw duwde ik mezelf te hard en kreeg ik te veel pijn om wekenlang iets te doen. Ik was zo gefrustreerd dat, hoe hard ik het ook probeerde, mijn lichaam me voortdurend uitdeelde.
Het is niet eenvoudig om te accepteren dat mijn lichaam niet de kracht en energie heeft om mijn idealen bij te houden. Ik heb me maanden schuldig, lui en nutteloos gevoeld. De frustratie van mezelf teleurstellen was waarschijnlijk de grootste hindernis die ik moest overwinnen.
Zo vaak bespreken mensen in de gemeenschap van chronische ziekten de moeilijkheden en frustraties van de reacties van andere mensen op onze ziekte. Maar we bestrijden meer dan de verwachtingen van anderen. Sommige dagen moeten we de onze bestrijden.
MIDDELEN VAN DE NATIONALE FIBROMYALGIË-VERENIGING
Raak betrokken bij fibromyalgie
Over fibromyalgie
Leven met fibromyalgie: wat is het volgende?
Ik realiseerde me eindelijk dat ik een stap terug moest doen om erachter te komen wat er echt toe doet. Mijn man verzekerde me keer op keer dat ik veel te hard voor mezelf was, maar ik had moeite me te realiseren dat hij gelijk had. Het kan hem niet schelen of ons huis brandschoon is; het maakt hem niet uit of we op sommige avonden fastfood hebben; hij vindt het niet erg dat ik op sommige dagen uit bed kom. Mijn vrienden komen mijn huis niet binnen en beoordelen me niet omdat het niet zo schoon is als ik denk dat het zou moeten zijn. Vaker wel dan niet merken mijn vrienden en familie niet eens de dingen op die ik mijn meest frustrerende fouten vind.
Ik moest eerlijk beseffen dat ik mezelf van de haak kan laten. Ik hoef geen Martha Stewart te zijn. Ik hoef niet alles in mijn leven gewoon perfect te hebben. Soms moeten we gewoon vertragen en genieten van de schoonheid van het leven, zelfs in de chaos.
Mijn leven is niet perfect. En daar ben ik goed in
Referencehttps: //www.ushealthmag.co
