Door: Alicia Thompson
Ik moet toegeven dat ik een vrij ongewoon kind was. Ik ben opgegroeid met het kijken naar kookshows, Martha Stewart en ‘I Love Lucy’. Ik droomde ervan de ideale huisvrouw uit de jaren 50 te zijn met een smetteloos huis. (Ik weet het, noem me ouderwets, maar het klonk als leuk voor mij.) Ik stelde me voor dat ik op een dag de gedetailleerde ambachten zou maken waar Martha Stewart op de een of andere manier tijd voor vond. Ik stelde me voor om gastronomische maaltijden, zelfgebakken brood, verse boter te koken en toch tijd te hebben om te naaien, knutselen, schoonmaken en tuinieren. Ik droomde ervan ooit perfect te zijn.
Toen ik eindelijk mijn grote droom kreeg, plande ik alle manieren waarop ik mijn tijd als huisvrouw zou gebruiken. Ik zou mijn huis brandschoon houden, elke avond eten koken en in mijn vrije tijd aan leuke ambachten werken. Ik zou eindelijk tijd hebben om alle leuke projecten te doen waarvan ik had gedroomd. Ik zou van ons huis een thuis maken en ik was heel blij!
Maar het ging helemaal niet zoals ik had gepland. (En eerlijk gezegd heb ik me gerealiseerd dat dat goed is!)
Ongeveer een jaar nadat ik getrouwd was, ontdekte ik dat ik fibromyalgie had. Ik had last van vermoeidheid en pijn waardoor ik de meeste dingen die ik van plan was niet kon doen. Ik merkte dat ik de meeste dagen op mijn bank lag te tv kijken en droomde van alle projecten die ik wilde doen.
Op mijn echt goede dagen zou ik mezelf over mijn grenzen heen duwen en proberen alle dingen op mijn lijst te doen. Keer op keer drukte ik mezelf te hard en kreeg ik te veel pijn om wekenlang iets te doen. Ik was zo gefrustreerd dat het niet uitmaakte hoe hard ik het ook probeerde, mijn lichaam bleef me uitdelen.
Het is niet gemakkelijk om te accepteren dat mijn lichaam niet de kracht en energie heeft om mijn idealen bij te houden. Maandenlang voelde ik me schuldig, lui en nutteloos. De frustratie om mezelf in de steek te laten was waarschijnlijk de grootste hindernis die ik moest overwinnen.
Zo vaak bespreken degenen in de gemeenschap van chronische ziekten de moeilijkheden en frustraties van de reacties van anderen op onze ziekte. Maar we bestrijden meer dan de verwachtingen van anderen. Sommige dagen moeten we de onze bestrijden.
MIDDELEN VAN NATIONALE FIBROMYALGIA-VERENIGING
Doe mee met fibromyalgie
Over fibromyalgie
Leven met fibromyalgie: wat nu?
Ik realiseerde me eindelijk dat ik een stap terug moet doen om erachter te komen wat er echt toe doet. Mijn man verzekerde me keer op keer dat ik veel te hard voor mezelf was, maar ik vond het moeilijk om te beseffen dat hij gelijk had. Het maakt hem niet uit of ons huis brandschoon is; het maakt hem niet uit of we op sommige avonden fast food hebben; hij vindt het niet erg dat ik op sommige dagen alleen maar uit bed kom. Mijn vrienden lopen mijn huis niet binnen en beoordelen me omdat het niet zo schoon is als ik denk dat het zou moeten zijn. Vaker wel dan niet merken mijn vrienden en familie niet eens de dingen op die ik mijn meest frustrerende fouten vind.
Ik moest eerlijk beseffen dat ik mezelf van de haak kan slaan. Ik hoef geen Martha Stewart te zijn. Ik hoef niet alles in mijn leven gewoon perfect te hebben. Soms moeten we gewoon vertragen en genieten van de schoonheid van het leven, zelfs in de chaos.
Mijn leven is niet perfect. En daar ben ik ok mee
Referentiehttps: //www.ushealthmag.co
