Ik ben moe van fibromyalgie “Pain Kills Me”

Pijn heeft een vitale functie bij mensen. Maar wat als het chronisch wordt?

Ik heb last van chronische rug- en beenpijn. Er is geen duidelijke oorzaak. Ik neem pijnstillers en fysiotherapie, maar mijn toestand verslaat me langzaamaan. “

de pijn houdt aan zonder duidelijke reden, het betekent meestal groot lijden voor de getroffenen. Voor fysieke stress komt hopeloosheid en hopeloosheid. We trekken ons terug, de terugkerende crises van pijn grijpen de geest en de psyche. Bovendien nemen professionele prestaties af.

Het is een vicieuze cirkel: hoe meer je het ‘normale’ leven loslaat, hoe meer aandacht de pijn vraagt. Hij wordt de dominante tegenstander. Het bepaalt het tempo van het dagelijks leven en bepaalt wat haalbaar is en wat niet. Je zit vast in de strijd om controle en bevrijding van pijn, hoop en teleurstelling wisselen elkaar af.

Pijn is in feite nuttig, noodzakelijk om te overleven. Het maakt ons    attent op gevaren en moedigt ons aan om ons gedrag te corrigeren.   S Er zijn mensen met een aangeboren afwijking van het SCN11A-gen. Je voelt geen pijn. Als gevolg hiervan verwonden ze zichzelf zonder het te beseffen en sterven ze vaak voortijdig.

Pijn heeft een functie

Acute pijn heeft dus een functie. De chronische vorm is anders. Hier blijven de zenuwcellen vonken produceren, hoewel de verwonding al lang is genezen.

Pijnonderzoek heeft de afgelopen decennia nieuwe verklaringsmodellen ontwikkeld. We hebben afscheid genomen van het simpele beeld dat de pijn vanaf de locatie van het hersenletsel door een soort beldraad wordt geleid. Het idee dat chronische pijn psychogeen is, dat wil zeggen dat neurosen en interne conflicten op de een of andere manier in pijn tot uiting komen, is ook achterhaald.

Zelfs ‘ongegronde’ pijn is echt

Tegenwoordig weten we dat het ervaren van pijn een complexe en actieve interactie is van fysieke, psychologische en sociale factoren. Chronische pijn – dat wil zeggen pijn die permanent is en niet langer door fysieke oorzaken kan worden verklaard – verandert het centrale zenuwstelsel en creëert een soort “pijngeheugen”. Zenuwcellen interpreteren zelfs de kleinste prikkels als pijnimpulsen die ze doorgeven aan de hersenen. Deze pijn is net zo echt en pijnlijk als de pijn die gepaard gaat met een nieuwe verwonding.

Chronische pijn wordt nu erkend als een onafhankelijk klinisch beeld. In het verleden werden patiënten met pijn vaak gewond; ze werden gezien als simulatoren en hun lijden werd overdreven of pretentieus. “In het verleden werden de getroffenen vaak onrecht aangedaan. We dachten dat het simulatoren waren. “

Het besef dat pijn anders wordt behandeld en wordt veroorzaakt door biologische, psychologische en sociologische factoren, heeft de medisch-therapeutische benadering veranderd.

In plaats van eenmalige medicatie of chirurgie die vaak te snel wordt uitgevoerd of voor psychotherapie, hebben interdisciplinaire pijnbehandelingen nu hun waarde bewezen. In een regionaal pijncentrum kun je bijvoorbeeld achterhalen welke stressoren deels verantwoordelijk zijn en welke concrete veranderingen in het dagelijkse gedrag en denken een positieve invloed kunnen hebben.

Accepteer op de een of andere manier de saaie metgezel

Het doel is om de patiënt te bevrijden van het isolement, waarin pijn gedachten, gevoelens en het dagelijks leven bepaalt. Het gaat erom te accepteren dat pijn een permanente metgezel wordt. Dat hij lang aan tafel zal zitten. Maar misschien iets verder en groter en zwaarder op de schouders van de betrokkene.

Een op maat gemaakte combinatie van medicamenteuze therapie, gedragstherapie, ergotherapie en pijnbestrijdingsprocedures – zoals ontspanningstechnieken, ontspannende massages, huidige TENS-stimulatietherapie – kan de kwaliteit van leven ondanks chronische pijn aanzienlijk verbeteren.

Ondersteuning van andere getroffen mensen in een steungroep kan ook nuttig zijn. 

Deel dit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *