Fibromyalgie is de tweede meest voorkomende reumatische aandoening achter osteoartritis en wordt, hoewel nog grotendeels verkeerd begrepen, nu beschouwd als een levenslange stoornis van het centrale zenuwstelsel, die verantwoordelijk is voor de verhoogde pijn die thuis door het lichaam trekt. degenen die er last van hebben.
Daniel Clauw, MD, hoogleraar anesthesiologie, Universiteit van Michigan, analyseerde vandaag de neurologische basis van fibromyalgie tijdens een plenaire sessie tijdens de jaarlijkse wetenschappelijke bijeenkomst van de American Pain Society.
“Fibromyalgie kan zowel als een afzonderlijke ziekte worden beschouwd en ook als een gemeenschappelijke laatste route van centralisatie en chronologie van pijn. De meeste mensen met deze aandoening hebben een lange geschiedenis van chronische pijn in hun lichaam, “zei Clauw. “De aandoening kan moeilijk te diagnosticeren zijn als men de klassieke symptomen niet kent omdat er geen enkele oorzaak is en geen uitwendig teken”.
Clauw legde uit dat de pijn van fibromyalgie meer afkomstig is van de hersenen en het ruggenmerg dan delen van het lichaam waarin een persoon lijdt aan perifere pijn. Er wordt gedacht dat de aandoening geassocieerd is met verstoringen in de manier waarop het brein pijn en andere sensorische informatie verwerkt. Hij zei dat artsen fibromyalgie moeten vermoeden bij patiënten met multifocale (meestal musculoskeletale) pijn die niet volledig wordt verklaard door een blessure of ontsteking.
“Omdat pijnwegen door het hele lichaam worden vergroot bij fibromyalgiepatiënten, kan pijn overal voorkomen, dus chronische hoofdpijn, viscerale pijn en sensorische overgevoeligheid komen vaak voor. bij mensen die lijden aan deze pijnlijke toestand, “zei Clauw.
“Dit betekent niet dat perifere nociceptieve toediening niet bijdraagt aan de pijn die wordt ervaren door patiënten met fibromyalgie, maar ze voelen meer pijn dan normaal zou worden verwacht van de mate van perifere inname. Mensen met fibromyalgie en andere pijntoestanden die worden gekenmerkt door sensibilisatie, zullen pijn voelen van degenen wier aandoening niet zou omschrijven als aanraking, “voegde Clauw eraan toe.
Vanwege de oorsprong van fibromyalgiepijn in het centrale zenuwstelsel, verklaarde Clauw dat behandelingen met opioïden of andere narcotische analgetica over het algemeen niet effectief zijn omdat ze de activiteit van neurotransmitters in de hersenen niet verminderen . “Deze medicijnen zijn nooit als effectief beschouwd bij patiënten met fibromyalgie en er zijn tekenen dat opioïden fibromyalgie en andere staten van gecentraliseerde pijn zelfs kunnen verergeren,” zei hij.
Clauw adviseert clinici om farmacologische behandelingen, zoals gabapentinoids, tricyclische en serotonineheropnameremmers, te integreren met niet-farmacologische benaderingen zoals cognitieve gedragstherapie, lichaamsbeweging en stressvermindering.
“Soms overtreft de omvang van de behandelingsrespons voor eenvoudige, goedkope niet-medicamenteuze therapieën die van farmaceutische producten,” zei Clauw. “Het grootste voordeel is een verbeterde functie, die het hoofddoel moet zijn van de behandeling voor elke aandoening van chronische pijn. De meerderheid van de patiënten met fibromyalgie kan een verbetering van hun symptomen zien en een normaal leven leiden met de juiste medicijnen en intensief gebruik van niet-medicamenteuze therapieën. “
