Niet-hernieuwde slaap is een van de vele problemen die patiënten met fibromyalgie kunnen treffen. Degenen met dit symptoom hebben ook meer interferentie met de activiteit in de ochtend, die zich de hele dag verspreidt. Dat is wat tonen de resultaten van een studie gepubliceerd in het Journal of Pain.
Hoewel er bij fibromyalgie (FM) een erkende associatie bestaat tussen niet-herstellende slaap, wat een kenmerk is van verstoring en interferentie van activiteiten en ziekten, blijven de mechanismen achter deze relatie onduidelijk.
In deze secundaire analyse van een gerandomiseerde klinische studie waarin 220 patiënten met FM werden opgenomen tussen 2008 en 2013 (leeftijd: 18 tot 72 jaar; gemiddelde leeftijd: 51,25 jaar; 87,0% vrouwen; 78,0% blank), werd aan de deelnemers gevraagd om in te vullen met vragenlijsten en gezondheidsdagboeken gedurende de volgende 21 dagen 4 keer per dag, met behulp van een mobiele telefoon (vroeg in de ochtend, 11.00 uur, 16.00 uur en bedtijd).
Bij het eerste gesprek werd de respondenten gevraagd de slaapkwaliteit van de vorige nacht te beoordelen op een schaal van 0 tot 100; tijdens het gesprek om 11 uur werd hen gevraagd om hun pijn in de ochtend te beoordelen op een schaal van 1 tot 5; tijdens de oproep om 16.00 uur werd het gebruikt om het recente gemiddelde pijnniveau te beoordelen op een schaal van 0 tot 100; en tijdens het gesprek aan het eind van de dag werd een beoordeling van verschillende aspecten van het fysieke functioneren uitgevoerd met een schaal van 1 tot 3 (nee, misschien ja).
De onderzoekers benadrukten een algemeen voltooiingspercentage van 82% in dagbladen. De intraclass-correlatiecoëfficiënten varieerden van 0,30 voor niet-herstellende slaap tot 0,51 voor pijnernst, met significante correlaties in de beoogde richtingen.
Hoewel hogere niveaus van niet-verfrissende slaap tijdens de voorgaande nacht in verband zijn gebracht met een grotere netto verergering van ochtendpijn (p <0,001), is niet gevonden dat slechte slaap de ernst van middagpijn na ochtendpijncontrole voorspelt (p = 0,12) .
Wanneer niet-herstellende slaap en de ernst van ochtendpijn onder controle konden worden gehouden, correleerde de verergering van ochtendpijn met de ernst van middagpijn (p <0,001) en verstoorde de daaropvolgende activiteiten, ongeacht niet-herstellende slaap en ernst in de middag ( p <0,001).
De ernstiger pijn in de namiddag ging gepaard met een hogere mate van interferentie met activiteit op de late dag, ongeacht eerdere niet-verfrissende slaap of overmatige ochtendpijn (p <0,001).
Tenslotte bleek na controle van de ochtendpijn en de ernst van de middag dat niet-herstellende slaap voorspellend is voor interferentie in activiteiten aan het eind van de dag (p <0,01).
De hypothese van drievoudige sequentiële bemiddeling, waarbij niet-herstellende slaap de vorige nacht zou worden geassocieerd met een vloeibare verergering van pijn in de ochtend, wat op zijn beurt de ernst van middagpijn, die interferentie bij late activiteit veroorzaakt, vergroot, werd bevestigd in de gezamenlijke significantietest.
De sterke punten van de studie zijn onder meer een grondig onderzoek van het intraday-procesmodel, een grote steekproefomvang, solide statistische methodologieën, verschillende dagelijkse beoordelingen en goede voltooiingspercentages van tijdschriften.
Studiebeperkingen omvatten het beoordelen van niet-herstellende slaap alleen, het beoordelen van verergerende pijn met behulp van een enkel, klein dagboek van totale grootte.
Zoals de auteurs concludeerden: “Een interventie gericht op het verlichten van niet-herstellende slaap en het verminderen van pijn kan het dagelijkse fysieke functioneren van deze populatie helpen verbeteren”
