Yapacağım bir özür var.
Fibromiyalji veya otoimmün hastalık nedeniyle kronik ağrıları olan acil çalışma yıllarında gördüğüm tüm hastalardan özür dilemek istiyorum.
Bilmiyorum, anlamadım ve bazı durumlarda ne olduğuna inanmadığım için özür dilerim.
Tıp fakültesi okulunda tıp fakültesi gibi, bize de bu hastalıkların hastalarımızın yaşamını nasıl etkilediğini öğretmiyorlar. Bize hastamızın ofise girmesinin inanılmaz derecede yorucu olduğunu veya muhtemelen birkaç gün dinlenip iyileşmeleri gerekeceğini söylemiyorlar. Bekleme odasında sandalyede oturmanın vücudunuzun sandalyeyle, elbisenizle veya ayakkabılarınızla temas eden tüm parçalarına zarar verdiğini söylemiyorlar. Bize ailelerinin bir şeye katılamamasından, eşlere veya çocuklara dikkat etmekten ve dikkat etmekten ve hatta akşam yemeği yemekten ne kadar etkilendiklerini öğretmiyorlar.
Ama şimdi biliyorum. Ve üzgünüm
Bunu biliyorum çünkü henüz birkaç yıldır tanımlanamayan fibro ve diğer bazı otoimmün problemlerle mücadele ediyorum. Biliyorum çünkü genç oğluma nazikçe sarılmayı öğretmek zorunda kaldım. Biliyorum çünkü arkadaşlarımın yatakta ne kadar zaman harcadığımla ilgili yorumlarını duydum. Bunu biliyorum çünkü artık bir ofiste hastaları fiziksel olarak göremiyorum (neyse ki, yükselen teletıp alanında evden çalışabildim). Ve biliyorum ki eski güzel “fibro sis”, yardım etmeye çalıştığım hastaya söylemek istediğim kelimeleri hatırlamak için uğraşırken telefonumun kesiliyormuş gibi görünmesini sağlıyor.
İlk başta tanımı meslektaşlarımdan gizlemek istedim. Hala fibro’nun gerçek bir hastalık olduğuna inanmayan pek çok sağlayıcı vardı (onlardan biriydim). Ancak son iki yılda uzmanlara doğrudan atıfta bulunma, garip ancak net cevapları olmayan testler, bir ilacın birbiri ardına yaptığı testler, tıp camiasının bunun gerçek olduğu gerçeğine açık olmasına rağmen, “Onlar” ın hala gerçekleşmediğini öğrendim. anlarlar
İki gün önce, ziyaretimizde dört kez “endişe duyacağım bir şey görmüyorum” diyen bir romatologla oturduğumda bu beni tekrar vurdu. Gerçekten mi? Çalışmalarımı yatağımdan yapmamın bir kaç gün endişe verici olduğunu düşünmüyor musunuz? Ailemle birlikte bir şeyler görememek, gidip gelememekten kaynaklanan izolasyonun sence endişe verici olduğunu düşünmüyor musunuz?
Tedarikçilerin laboratuvar sonuçlarına bakmayı bırakıp tam resme bakmaya başlama zamanı geldi. Sağlayıcıların bir tedavisi olmasa bile, hastaların gerçekten neler yaşadığının basit bir şekilde anlaşılması, realitenizle benimki arasındaki boşluğu kapatmakta büyük bir adım olacaktır.
