Om de zoveel tijd grijpt hij zijn linkerschouder en huivering. Het doet pijn wanneer hij loopt, wanneer hij stilzit, wanneer hij van zijn bank opstaat en wanneer hij zich misstapt in een vochtige weide. Meer dan pijn. Het lijkt een soort pijn, hoewel hij het nooit noemt. Er zijn momenten dat hij het niet kan helpen om dit te laten zien, de gevolgen van een auto-ongeluk vier jaar geleden, waarbij de auto waarin hij reed omdraaide en rolde, waardoor Freeman en een vriend met behulp van de Jaws of Life uit de auto werden getrokken. Ondanks een operatie om zenuwschade te herstellen, zat hij vast met een nutteloze linkerhand. Het wordt meestal stijf vastgehouden door een compressiehandschoen om ervoor te zorgen dat er geen bloed wordt verzameld. Het is een klem, zijn pijn, een ijzig schot omhoog een relatief nutteloos ledemaat. Hij laat het niet graag zien, maar er zijn momenten dat hij het niet kan helpen om zichzelf te verliezen aan een wereldse grimas. Het is zo’n groot gebaar,
“Het is de fibromyalgie,” zegt hij wanneer gevraagd. “Op en neer de arm. Dat is waar het zo erg wordt. Pijnlijk. ‘
Dit betekent dat Morgan Freeman niet meer kan jetsvliegen zoals vroeger, een hobby die hij op zijn vijfenzestigste begon. Hij kan ook niet meer varen. Er was een tijd dat hij alleen naar het Caribisch gebied zou varen en zich twee, drie weken achter elkaar zou verstoppen. “Het was volledige isolatie”, zegt hij. “Het was voor mij de beste manier om rust te vinden, hoe ik tijd vond om te lezen.” Hij kan zichzelf niet op één arm vertrouwen. Hij kan niet rijden, hoe dan ook geen stok, niet zoals vroeger – dat wil zeggen snel, wijd open, toegewijd aan wat de auto kan doen. En hij kan niet zoveel paardrijden, hoewel hij eenmaal elke dag reed.
Hij noemt er nooit iets van als een verlies, maar hoe kan het iets anders zijn? Hij hint nooit rond over de oneerlijkheid ervan. “Er is een punt aan veranderingen zoals deze. Ik moet doorgaan naar andere dingen, naar andere opvattingen over mezelf. Ik speel Golf. Ik werk nog steeds. En ik kan best blij zijn als ik door het land loop. ‘
Wacht. Hoe kan hij golfen met zo’n geknipte vleugel? Hoe kun je een club slingeren als je een van je armen niet kunt optillen?
“Ik speel met één hand”, zegt hij. “Ik zwaai met mijn rechterarm.”
Hoe werkt dat voor u?
“Kijk zelf maar,” zegt hij. “Ik speel vandaag om 3:00.”
Freeman’s onthulling dat hij fibromyalgie heeft verspreid als een lopend vuurtje door de FM-gemeenschap. Eindelijk, hier was een A-lijst beroemdheid die erkende dat hij de diagnose FM had gekregen. Een handvol andere beroemdheden hebben de moed gehad om over hun FM te spreken, waarvoor we zeer dankbaar zijn, maar tot nu toe heeft niemand de supersterrenkracht van Morgan Freeman gehad.
Vrijwel onmiddellijk begonnen FM-patiënten en advocaten Freeman op te roepen om namens anderen met fibromyalgie te spreken. Er gaan zelfs geruchten dat een grote nationale FM-organisatie hem heeft benaderd om hun woordvoerder te zijn. Hoewel de meesten in de FM-gemeenschap dat idee sterk lijken te ondersteunen, hebben enkelen de wijsheid van Freeman om een FM-woordvoerder te zijn in twijfel getrokken.
Uit wat ik heb gelezen, lijken degenen die aarzelen over Freeman die de FM-gemeenschap vertegenwoordigt, drie zorgen te hebben:
Heeft hij echt fibromyalgie omdat hij alleen pijn in zijn linker schouder en arm noemde?
Hij is nog steeds erg actief en zou daarom een onnauwkeurig beeld geven van hoe slopend FM kan zijn.
Aangezien de meeste mensen met FM vrouwen zijn, zou hij als man niet representatief zijn voor de meerderheid van de patiënten.
Laten we elk van deze problemen nader bekijken.
Heeft hij echt fibromyalgie? – Ik moet toegeven dat ik de eerste keer dat ik het artikel las, vroeg of hij de juiste diagnose had gekregen. Maar toen ik het opnieuw las, merkte ik dat hij zei: ‘Op en neer de arm. Dat is waar het zo erg wordt. Ondraaglijk. ‘Zijn uitspraak:’ Daar wordt het zo erg ‘klinkt het alsof hij waarschijnlijk andere pijn heeft, maar het is de pijn in zijn arm die het ergst is. Jarenlang had ik een soortgelijke uitspraak kunnen doen over mijn linkerheup. Hoewel ik vrijwel altijd pijn in het hele lichaam had, was het meestal de ergste pijn in mijn heup.
We moeten ook niet vergeten dat het doel van dit interview niet was om Freeman’s fibromyalgie te bespreken. De auteur zag Freeman eenvoudig meerdere keren grimassen en vroeg hem ernaar. Het is logisch dat Freeman alleen de pijn zou noemen die hij op dat moment ervoer. Of misschien ging hij meer in detail, maar bij het componeren van het artikel koos Chiarella ervoor om alleen op te nemen wat hij het belangrijkst vond.
Dus is de vraag of Freeman fibromyalgie echt heeft een terechte zorg? Absoluut. Als we het hebben over iemand die een woordvoerder is voor een ziekte, is het legitiem om er zeker van te zijn dat ze de ziekte daadwerkelijk hebben. We moeten gewoon geen conclusies trekken op basis van één enkele bewering.
Morgan Freeman opent zijn ‘worsteling’ over fibromyalgie
Zijn activiteitsniveau geeft geen nauwkeurig beeld van FM.– Mensen met FM vallen in een breed scala van functionerende vaardigheden. Freeman lijkt redelijk goed te werken omdat hij blijft werken en golfen. Het artikel merkte echter op dat hij verschillende activiteiten moest opgeven waarvan hij hield. Aan de andere kant zijn sommige mensen met FM volledig uitgeschakeld en kunnen ze zelfs basistaken voor zelfzorg niet uitvoeren. De rest van ons valt ergens tussenin. Hoewel het activiteitenniveau van Freeman hem niet belet mensen met FM te vertegenwoordigen, hoop ik dat een deel van zijn boodschap zou zijn om te beschrijven hoe slopend FM kan zijn en uit te leggen dat verschillende patiënten verschillende niveaus van handicap hebben.
Als man is hij niet representatief voor de gemiddelde FM-patiënt. – Eerlijk gezegd denk ik dat het een positieve zaak is dat hij een man met FM is. Of we het nu leuk vinden of niet, mannen krijgen nog steeds meer geloofwaardigheid dan vrouwen. Studies hebben aangetoond dat professionals in de gezondheidszorg de symptomen van een man eerder serieus nemen, maar de symptomen van een vrouw toeschrijven aan emotionele oorzaken. Hoewel de acceptatie van FM de afgelopen jaren een lange weg heeft afgelegd, zijn er nog steeds een aantal mensen, waaronder enkele medische professionals, die niet geloven dat het echt is. Daarom kan het hebben van een bekende en zeer gerespecteerde man als Morgan Freeman over FM spreken, onze geloofwaardigheid bij de twijfelaars helpen verbeteren.
Gezien de herhaalde aandringen om op te treden en een woordvoerder voor fibromyalgie te zijn, vraag ik me soms af of Freeman wou dat hij het nooit had genoemd. Hij heeft er waarschijnlijk nooit van gedroomd dat één woord midden in een interview van meerdere uren ooit zoveel aandacht zou krijgen.
In ons enthousiasme om een prominente beroemdheid als Morgan Freeman namens ons te laten spreken, denk ik dat we in gedachten moeten houden hoe dit zijn leven zou kunnen beïnvloeden. Jaren geleden deden beroemdheden er alles aan om gezondheidsproblemen geheim te houden omdat het onthullen van een ziekte hun carrière zou kunnen verpesten. Hoewel Hollywood tegenwoordig een beetje meer lijkt te accepteren, vermoed ik dat er nog steeds enige aarzeling is om een acteur te casten die een bekend gezondheidsprobleem heeft. En zelfs als zijn carrière geen grote zorg is, lijkt Freeman me op het type man dat liever niet stilstaat bij zijn pijn en wat hij niet kan doen, maar liever doorgaan en zich concentreren op wat hij wel kan doen.
Ja, het zou geweldig zijn als Morgan Freeman zou besluiten advocaat te worden voor fibromyalgie. De hele FM-gemeenschap zou hem met open armen verwelkomen. Zijn steun kan wonderen doen om het bewustzijn te vergroten en geld in te zamelen voor onderzoek. Maar uiteindelijk is het een persoonlijke beslissing – ieder van ons moet op elk moment beslissen wat het beste is voor ons leven. Hoewel ik hoop dat hij ervoor kiest zijn beroemdheid te gebruiken om anderen met FM te helpen, zal ik zijn beslissing hoe dan ook respecteren.
