Af en toe grijpt hij zijn linkerschouder en maakt een gezicht. Het doet pijn als je loopt, als je stil zit, als je opstaat van je bank en als je een valse stap zet in een natte weide. Het doet meer pijn. Het lijkt een soort pijn, hoewel hij het nooit noemt. Er zijn momenten dat hij het niet kan laten dit te laten zien, de gevolgen van een auto-ongeluk vier jaar geleden, waarbij de auto waarin hij reed draaide en rolde, waardoor Freeman en een vriend achterbleven die met de Life Jaws uit de auto werden gehaald. Ondanks een operatie om zenuwschade te herstellen, zat hij vast met een nutteloze linkerhand. Het wordt meestal stevig vastgehouden door een compressiehandschoen om ervoor te zorgen dat zich daar geen bloed ophoopt. Het is een tang, zijn pijn, een ijzige klap voor een relatief nutteloze ledemaat. Hij laat het niet graag zien, maar er zijn momenten dat hij niet kan voorkomen dat hij verdwaalt in een grimas dat de wereld beëindigt.
“Het is fibromyalgie,” zegt hij wanneer gevraagd. “Op en neer de arm. Dat is waar het zo erg wordt. Incruciating. ”
Dit betekent dat Morgan Freeman niet meer kan vliegen zoals vroeger, een hobby die hij op zijn vijfenzestigst aannam. Hij kan niet meer zo goed navigeren. Er was een tijd dat ik alleen naar het Caribisch gebied zeilde en me twee of drie weken achter elkaar verborg. “Het was volledige isolatie”, zegt hij. “Het was de beste manier om stilte te vinden, hoe ik tijd vond om te lezen.” Niet meer. Hij kan zichzelf niet in één arm vertrouwen. Hij kan niet rijden, hoe dan ook geen stok, noch de manier waarop hij het deed, dat wil zeggen, snel, open, toegewijd aan wat de auto kan doen. En hij kan niet zoveel paardrijden, hoewel hij ooit elke dag reed.
Hij noemt dat nooit als een verlies, hoewel hoe kan het iets anders zijn? Het draait nooit om het onrecht hiervan. “Er is een punt voor veranderingen zoals deze. Ik moet doorgaan naar andere dingen, naar andere opvattingen over mezelf. Ik speel Golf. Ik werk nog steeds. En ik kan heel gelukkig zijn door gewoon op de grond te lopen. ”
Wacht. Hoe kun je golfen met een gesneden vleugel als deze? Hoe kun je een stok slaan als je een van je armen niet kunt opheffen?
“Ik speel met slechts één hand”, zegt hij. “Ik zwaai met mijn rechterarm.”
Hoe werkt dat voor u?
“Kijk zelf maar”, zegt hij. “Ik speel vandaag om 3:00.”
Freeman’s onthulling dat hij fibromyalgie heeft verspreid als een lopend vuurtje door de FM-gemeenschap. Eindelijk was hier een beroemdheid uit lijst A die erkende dat bij hem de diagnose FM was gesteld. Een handvol andere beroemdheden hebben de moed gehad om over hun FM te praten, waarvoor we zeer dankbaar zijn, maar tot nu toe heeft niemand de kracht van de superster van Morgan Freeman gehad.
Vrijwel onmiddellijk begonnen FM-patiënten en advocaten Freeman te vragen namens anderen met fibromyalgie te spreken. Er gaan zelfs geruchten dat een grote nationale FM-organisatie hem heeft benaderd om zijn woordvoerder te zijn. Hoewel het grootste deel van de FM-gemeenschap dat idee sterk lijkt te ondersteunen, hebben sommigen de wijsheid in twijfel getrokken dat Freeman een FM-woordvoerder is.
Uit wat ik heb gelezen, lijken degenen die eraan twijfelen dat Freeman de FM-gemeenschap vertegenwoordigt, zich drie zorgen te maken:
Heb je echt fibromyalgie omdat je alleen pijn in je linkerschouder en arm hebt genoemd?
Het is nog steeds erg actief en zou daarom een onnauwkeurig beeld geven van hoe slopend FM kan zijn.
Aangezien de meeste mensen met FM vrouwen zijn, zou het als man niet representatief zijn voor de meeste patiënten.
Laten we elk van deze problemen nader bekijken.
Heb je echt fibromyalgie? – Ik moet toegeven dat ik me de eerste keer dat ik het artikel las, ook afvroeg of het correct was gediagnosticeerd. Maar toen ik het opnieuw las, merkte ik dat hij zei: ‘Op en neer de arm. Dat is waar het zo erg wordt. Ondraaglijk “. Zijn uitspraak: “Daar wordt het zo erg”, lijkt het erop dat hij waarschijnlijk nog andere pijn heeft, maar de pijn in zijn arm is het ergst. Jarenlang had ik een soortgelijke uitspraak kunnen doen over mijn linkerheup. Hoewel ik bijna altijd pijn in mijn hele lichaam had, was het meestal de ergste pijn in mijn heup.
We moeten ook niet vergeten dat het doel van dit interview niet was om de fibromyalgie van Freeman te bespreken. De auteur merkte eenvoudig op dat Freeman verschillende keren grijnsde en ernaar vroeg. Het is logisch dat Freeman alleen de pijn noemde die hij op dat moment ervoer. Of misschien ging hij op meer details in, maar toen hij het artikel schreef, koos Chiarella ervoor om alleen op te nemen wat hij het belangrijkst vond.
Dus, is het als Freeman echt fibromyalgie als een geldige zorg heeft? Absoluut. Als we het over iemand hebben als woordvoerder van een ziekte, is het legitiem om er zeker van te zijn dat zij de ziekte echt hebben. We moeten eenvoudigweg geen conclusies trekken op basis van een geïsoleerde verklaring.
Morgan Freeman opent zijn ‘gevecht’ tegen fibromyalgie
Uw activiteitenniveau geeft geen nauwkeurig FM-beeld weer. Mensen met FM vallen in een breed scala aan functionele vaardigheden. Freeman lijkt goed te werken terwijl hij blijft werken en golfen. Het artikel merkte echter op dat hij verschillende activiteiten moest opgeven waarvan hij hield. Aan de andere kant zijn sommige mensen met FM volledig uitgeschakeld en kunnen ze zelfs basistaken voor zelfzorg niet uitvoeren. De rest van ons valt ergens tussenin. Hoewel het activiteitenniveau van Freeman hem niet zou moeten beletten mensen met FM te vertegenwoordigen, hoop ik dat een deel van zijn boodschap is om te beschrijven hoe slopend FM kan zijn en uit te leggen dat verschillende patiënten verschillende niveaus van handicap hebben.
Als man is hij niet representatief voor de gemiddelde FM-patiënt. – Eerlijk gezegd denk ik dat het feit dat hij een man is met FM iets positiefs is. Of je het nu leuk vindt of niet, als het gaat om gezondheidsproblemen, hebben mannen nog steeds meer geloofwaardigheid dan vrouwen. Studies hebben aangetoond dat gezondheidswerkers de symptomen van een man eerder serieus nemen, maar de symptomen van een vrouw toeschrijven aan emotionele oorzaken. Hoewel de acceptatie van FM de laatste jaren veel is gevorderd, zijn er nog steeds een aantal mensen, waaronder enkele medische professionals, die niet geloven dat het echt is. Daarom kan het hebben van een bekende en gerespecteerde man als Morgan Freeman die over FM praat, onze geloofwaardigheid onder sceptici helpen verbeteren.
Gezien de herhaalde urgenties van intensivering en woordvoerder voor fibromyalgie, vraag ik me soms af of Freeman wou dat hij het nooit had genoemd. Hij heeft er waarschijnlijk nooit van gedroomd om een enkel woord te zeggen tijdens een interview van meerdere uren dat zoveel aandacht zou trekken.
In ons enthousiasme om een prominente beroemdheid als Morgan Freeman te hebben die namens ons spreekt, denk ik dat we moeten overwegen hoe dit zijn leven zou kunnen beïnvloeden. Jaren geleden deden beroemdheden alles om hun gezondheidsprobleem geheim te houden omdat het onthullen van een ziekte hun carrière zou kunnen verpesten. Hoewel Hollywood tegenwoordig iets meer lijkt te accepteren, vermoed ik dat er nog steeds twijfels zijn over het kiezen van een acteur met een bekend gezondheidsprobleem. En zelfs als zijn carrière geen grote zorg is, lijkt Freeman mij het type man dat liever niet stopt met zijn pijn en wat hij niet kan doen, maar zich liever concentreert op wat hij wel kan.
Ja, het zou geweldig zijn als Morgan Freeman zou besluiten om fibromyalgie-advocaat te worden. De hele FM-gemeenschap zou het met open armen ontvangen. Uw steun kan wonderen verrichten om het bewustzijn te vergroten en geld in te zamelen voor onderzoek. Maar uiteindelijk is het een persoonlijke beslissing: ieder van ons moet op elk moment beslissen wat het beste is voor ons leven. Hoewel ik hoop dat je ervoor kiest om je beroemdheid te gebruiken om anderen met FM te helpen, zal ik je beslissing op welke manier dan ook respecteren.
