Af en toe pakt hij zijn linkerschouder en trekt een gezicht. Het doet pijn als je loopt, als je stil zit, als je opstaat van je bank en als je een verkeerde stap zet in een nat weiland. Het doet meer pijn. Het lijkt een soort kwelling, hoewel hij het nooit vermeldt. Er zijn momenten dat hij het niet kan laten om dit te laten zien, de gevolgen van een auto-ongeluk vier jaar geleden, waarbij de auto waarin hij reed draaide en rolde, waarbij Freeman en een vriend achterbleven die met de Life Jaws uit de auto werden gehaald. Ondanks een operatie om zenuwbeschadiging te herstellen, zat hij vast met een nutteloze linkerhand. Het wordt meestal stevig vastgehouden door een compressiehandschoen om ervoor te zorgen dat zich daar geen bloed ophoopt. Het is een tang, zijn pijn, een ijzige slag op een relatief nutteloos ledemaat. Hij laat het niet graag zien, maar er zijn momenten waarop hij niet kan voorkomen dat hij verdwaalt in een grimas die de wereld beëindigt.
“Het is fibromyalgie”, zegt hij wanneer hem wordt gevraagd. “Op en neer de arm. Daar wordt het zo erg. Ondraaglijk. ”
Dit betekent dat Morgan Freeman niet jets kan vliegen als vroeger, een hobby nam hij bij vijfenzestig. Hij kan niet meer zo goed navigeren. Er was een tijd dat ik alleen naar de Caraïben zeilde en me twee of drie weken achter elkaar verstopte. “Het was een compleet isolement”, zegt hij. “Het was de beste manier om stilte te vinden, hoe ik tijd vond om te lezen.” Niet meer. Hij kan zichzelf niet op één arm vertrouwen. Hij kan niet rijden, in ieder geval geen stok, noch de manier waarop hij het vroeger deed, dat wil zeggen, snel, open, toegewijd aan wat de auto kan. En hij kan niet zo veel te paard rijden, hoewel hij ooit elke dag reed.
Hij noemt dat nooit als een verlies, maar hoe zou het iets anders kunnen zijn? Het draait nooit om de onrechtvaardigheid hiervan. “Er is een punt voor veranderingen als deze. Ik moet verder met andere dingen, naar andere opvattingen over mezelf. Ik speel Golf. Ik werk nog steeds. En ik kan heel gelukkig zijn door gewoon op de grond te lopen. ”
Wacht. Hoe kun je golfen met zo’n afgesneden vleugel? Hoe kun je een stok raken als je een van je armen niet kunt optillen?
“Ik speel met slechts één hand”, vertelt hij me. “Ik zwaai met mijn rechterarm.”
Hoe werkt dat voor jou?
‘Bekijk het zelf maar’, zegt hij. “Ik speel vandaag om drie uur.”
Freemans onthulling dat hij fibromyalgie heeft, verspreidde zich als een lopend vuurtje door de FM-gemeenschap. Eindelijk, hier was een beroemdheid van lijst A die herkende dat hij de diagnose FM had gekregen. Een handvol andere beroemdheden heeft de moed gehad om over hun FM te praten, waarvoor we enorm dankbaar zijn, maar tot nu toe heeft niemand de kracht van Morgan Freeman’s superster gehad.
Vrijwel onmiddellijk begonnen FM-patiënten en advocaten Freeman te vragen namens anderen met fibromyalgie te spreken. Er gaan zelfs geruchten dat een grote landelijke FM-organisatie hem heeft benaderd om zijn woordvoerder te zijn. Hoewel het grootste deel van de FM-gemeenschap dat idee sterk lijkt te steunen, hebben sommigen de wijsheid in twijfel getrokken dat Freeman een FM-woordvoerder is.
Van wat ik heb gelezen, lijken degenen die eraan twijfelen dat Freeman de FM-gemeenschap vertegenwoordigt, drie zorgen te hebben:
Heeft u echt fibromyalgie omdat u alleen pijn in uw linkerschouder en -arm noemde?
Het is nog steeds erg actief en zou daarom een onnauwkeurig beeld geven van hoe slopend FM kan zijn.
Aangezien de meeste mensen met FM vrouwen zijn, zou het als man niet representatief zijn voor de meeste patiënten.
Laten we elk van deze zorgen nader bekijken.
Heb je echt fibromyalgie? – Ik moet toegeven dat de eerste keer dat ik het artikel las, ik me ook afvroeg of de diagnose correct was gesteld. Maar toen ik het herlas, merkte ik dat hij zei: “Op en neer de arm. Daar wordt het zo erg. Ondraaglijk”. Zijn uitspraak: “Daar wordt het zo erg”, het lijkt erop dat hij waarschijnlijk nog een pijn heeft, maar de pijn in zijn arm is de ergste. Jarenlang had ik een soortgelijke uitspraak kunnen doen over mijn linkerheup. Hoewel ik bijna de hele tijd pijn had over mijn hele lichaam, was de pijn in mijn heup over het algemeen het ergst.
We moeten ook niet vergeten dat het doel van dit interview niet was om de fibromyalgie van Freeman te bespreken. De auteur merkte gewoon dat Freeman verschillende keren een grimas trok en ernaar vroeg. Logisch dat Freeman alleen de pijn noemde die hij op dat moment ervoer. Of misschien ging hij dieper in op details, maar toen hij het artikel schreef, koos Chiarella ervoor om alleen datgene op te nemen wat hij het belangrijkst vond.
Dus, is het als Freeman echt fibromyalgie als een geldige zorg heeft? Absoluut. Als we het hebben over iemand als woordvoerder van een ziekte, is het legitiem om er zeker van te willen zijn dat ze de ziekte ook echt hebben. We mogen gewoon geen conclusies trekken op basis van een op zichzelf staande verklaring.
Morgan Freeman opent zijn ‘gevecht’ tegen fibromyalgie
Uw activiteitsniveau geeft geen nauwkeurig FM-beeld weer. Mensen met FM vallen in een breed scala aan functionele vaardigheden. Freeman lijkt vrij goed te werken terwijl hij blijft werken en golfen. In het artikel stond echter dat hij verschillende activiteiten die hij leuk vond moest opgeven. Aan de andere kant zijn sommige mensen met FM volledig gehandicapt, zelfs niet in staat om elementaire zelfzorgtaken uit te voeren. De rest van ons valt ergens tussenin. Hoewel Freemans activiteitsniveau hem er niet van zou moeten weerhouden om mensen met FM te vertegenwoordigen, hoop ik dat een deel van zijn boodschap is om te beschrijven hoe slopend FM kan zijn en om uit te leggen dat verschillende patiënten verschillende niveaus van handicap hebben.
Als man is hij niet representatief voor de gemiddelde FM-patiënt. – Eerlijk gezegd vind ik het feit dat hij een man met FM is iets positiefs. Of je het nu leuk vindt of niet, als het gaat om gezondheidsproblemen, hebben mannen nog steeds meer geloofwaardigheid dan vrouwen. Studies hebben aangetoond dat gezondheidswerkers de symptomen van een man eerder serieus nemen, maar de symptomen van een vrouw toeschrijven aan emotionele oorzaken. Hoewel de acceptatie van FM de afgelopen jaren sterk is toegenomen, zijn er nog steeds mensen, waaronder enkele medische professionals, die niet geloven dat het echt is. Daarom kan het hebben van een bekende en gerespecteerde man als Morgan Freeman die over FM praat, onze geloofwaardigheid onder sceptici helpen verbeteren.
Gezien de herhaalde urgentie van intensivering en het zijn van een woordvoerder van fibromyalgie, vraag ik me soms af of Freeman wenste dat hij het nooit had genoemd. Hij had er waarschijnlijk nooit van gedroomd om tijdens een interview van meerdere uren ook maar één woord te zeggen dat zoveel aandacht zou trekken.
In ons enthousiasme om een prominente beroemdheid als Morgan Freeman te hebben die namens ons spreekt, denk ik dat we moeten overwegen hoe dit zijn leven kan beïnvloeden. Jaren geleden deden beroemdheden hun uiterste best om elk gezondheidsprobleem geheim te houden, omdat het onthullen van een ziekte hun carrière kon ruïneren. Hoewel Hollywood tegenwoordig iets meer lijkt te accepteren, vermoed ik dat er nog steeds twijfels zijn over het kiezen van een acteur met een bekend gezondheidsprobleem. En zelfs als zijn carrière geen grote zorg is, lijkt Freeman mij het type man dat liever niet stopt bij zijn pijn en wat hij niet kan, maar liever doorgaat en zich concentreert op wat hij kan doen.
Ja, het zou geweldig zijn als Morgan Freeman zou besluiten een voorstander van fibromyalgie te worden. De hele FM-gemeenschap zou het met open armen ontvangen. Uw steun kan wonderen doen om het bewustzijn te vergroten en geld in te zamelen voor onderzoek. Maar uiteindelijk is het een persoonlijke beslissing: ieder van ons moet op elk moment beslissen wat het beste is voor ons leven. Hoewel ik hoop dat je ervoor kiest om je beroemdheid te gebruiken om anderen te helpen met FM, zal ik je beslissing hoe dan ook respecteren.
