Het coronavirus kan slapeloosheid en langdurige veranderingen in ons zenuwstelsel veroorzaken. Maar slaap kan ook een sleutel zijn om de pandemie te beëindigen.
Het pas ontdekte coronavirus had slechts enkele tientallen mensen gedood toen Feixiong Cheng op zoek ging naar een behandeling. Hij wist dat tijd van essentieel belang was: Cheng, een data-analist bij de Cleveland Clinic, had al eerder soortgelijke coronavirussen door China en Saoedi-Arabië zien scheuren, duizenden ziek maken en de wereldeconomie opschudden. Dus gebruikte zijn laboratorium in januari kunstmatige intelligentie om te zoeken naar verborgen aanwijzingen in de structuur van het virus om te voorspellen hoe het menselijke cellen binnendrong en wat het zou kunnen stoppen. Eén observatie viel op: het virus kan mogelijk worden geblokkeerd door melatonine.
Melatonine, vooral bekend als het slaaphormoon, was geen voor de hand liggende factor bij het stoppen van een pandemie. Zijn meest bekende rol is bij de regulering van onze circadiane ritmes. Elke nacht, als de duisternis valt, schiet het uit de pijnappelklier van onze hersenen en in ons bloed, waardoor slaap wordt opgewekt. Cheng vatte de bevinding op als een curiosum. “Het was erg voorlopig,” vertelde hij me onlangs – een kleine studie in de vroege dagen voordat COVID-19 zelfs een naam had, terwijl alles wat kon helpen, de moeite waard werd geacht om te delen.
Maar nadat hij zijn onderzoek had gepubliceerd, hoorde Cheng van wetenschappers over de hele wereld die dachten dat er misschien iets aan de hand was. Ze merkten op dat het, naast de bekende effecten van melatonine op de slaap, een rol speelt bij het kalibreren van het immuunsysteem. In wezen fungeert het als een moderator om te voorkomen dat onze zelfbeschermende reacties in de war raken – wat toevallig het basisprobleem is dat een mild geval van COVID-19 snel in een levensbedreigend scenario kan veranderen.
Cheng besloot dieper te graven. Maandenlang verzamelden hij en zijn collega’s de gegevens van duizenden patiënten die in zijn medisch centrum waren gezien. In de resultaten die vorige maand werden gepubliceerd, bleef melatonine opvallen. Mensen die het gebruikten, hadden aanzienlijk minder kans om COVID-19 te ontwikkelen en veel minder om eraan te overlijden. Andere onderzoekers merkten vergelijkbare patronen op. In oktober ontdekte een onderzoek aan de Columbia University dat geïntubeerde patiënten een betere overlevingskans hadden als ze melatonine kregen. Toen president Donald Trump naar het Walter Reed National Military Medical Center werd gevlogen voor COVID-19-behandeling, schreven zijn artsen – naast een overvloed aan andere experimentele therapieën – melatonine voor.
Er lopen momenteel acht klinische onderzoeken over de hele wereld om te zien of deze correlaties met melatonine kloppen. Er zijn maar weinig andere behandelingen die zoveel onderzoeksaandacht krijgen. Als melatonine mensen daadwerkelijk helpt, zou het het goedkoopste en gemakkelijkst toegankelijke medicijn zijn om COVID-19 tegen te gaan. In tegenstelling tot experimentele geneesmiddelen zoals remdesivir en cocktails met antilichamen, is melatonine in de Verenigde Staten algemeen verkrijgbaar als een vrij verkrijgbaar voedingssupplement. Mensen zouden het onmiddellijk kunnen gaan gebruiken.
Toch benadrukt Cheng dat hij dat niet aanbeveelt. Zoals elke stof die het centrale zenuwstelsel kan vertragen, is melatonine geen onbeduidende toevoeging aan de chemie van het lichaam. Het duidelijke voordeel ervan voor COVID-19-patiënten zou eenvoudigweg een onechte correlatie kunnen zijn – of misschien een signaal dat ons waarschuwt voor iets anders dat de resultaten van mensen daadwerkelijk verbetert. Cheng denkt dat dat het geval kan zijn. Hij en anderen suggereren dat het echte probleem misschien helemaal niet melatonine is, maar de functie die het het meest beheert: slaap.
In feite komen verschillende mysteries over hoe COVID-19 werkt samen met de vraag hoe de ziekte onze slaap beïnvloedt en hoe onze slaap de ziekte beïnvloedt. Het virus is in staat de delicate processen in ons zenuwstelsel te veranderen, in veel gevallen op onvoorspelbare manieren, soms met langdurige symptomen. Een beter begrip van de band tussen immuniteit en het zenuwstelsel zou van cruciaal belang kunnen zijn om COVID-19 te begrijpen – en om het te voorkomen.
Tijdens de pandemie werd de afdeling neurologie van de Johns Hopkins University overspoeld met verzoeken om consultaties voor mensen die aan slapeloosheid leden. Rachel Salas, een van de neurologen van het team, zegt dat ze aanvankelijk dacht dat deze golf van slaapstoornissen slechts het gevolg was van alle angsten die gepaard gaan met een verwoestende wereldwijde crisis: zorgen over gezondheid, de economische impact en isolatie. Inderdaad, patronen van slaapverstoring hebben zich over de hele wereld afgespeeld. Volgens de British Sleep Society is ongeveer driekwart van de mensen in het Verenigd Koninkrijk van slaap veranderd tijdens de pandemie, en minder dan de helft krijgt een verfrissende slaap. “In de zomer noemden we het ‘COVID-somnia’,” zegt Salas.
In de afgelopen maanden heeft Salas echter een merkwaardiger patroon zien ontstaan. De slaap van veel mensen wordt nog steeds verstoord door voorspelbare pandemische angsten. Maar er zijn meer verwarrende symptomen opgetreden, met name bij mensen die zijn hersteld van COVID-19. “We zien verwijzingen van artsen omdat de ziekte zelf het zenuwstelsel aantast”, zegt ze. Na herstel melden mensen veranderingen in aandacht, slopende hoofdpijn, hersenmist, spierzwakte en, misschien wel het meest voorkomende, slapeloosheid. Velen lijken niet angstig of in beslag genomen door pandemie-gerelateerde zorgen – althans niet in die mate dat het hun pas ontdekte onvermogen om te slapen zou kunnen verklaren. Het maakt eerder deel uit van wat de medische gemeenschap is begonnen te verwijzen naar ‘lange COVID’, waarbij de symptomen voor onbepaalde tijd aanhouden nadat het virus een persoon heeft verlaten.
Haar collega Arun Venkatesan heeft geprobeerd uit te zoeken hoe een virus slapeloosheid kan veroorzaken. Hij richt zich specifiek op auto-immuun- en ontstekingsziekten die het zenuwstelsel aantasten. Aanvankelijk, zegt Venkatesan, was de algemene aanname onder artsen dat veel post-COVID-19-symptomen het gevolg waren van een auto-immuunreactie – een misplaatste, gerichte aanval op cellen van het eigen lichaam. Dit kan gebeuren in het zenuwstelsel na infecties door verschillende virussen, in voorspelbare patronen, zoals die van het Guillain-Barré-syndroom. In de dagen na een infectie, als nieuwe antilichamen per ongeluk zenuwen aanvallen, verspreiden zwakte en gevoelloosheid zich van de uiteinden van de ledematen naar binnen. Hoe verontrustend het ook kan zijn, dit type patroon is op zijn minst herkenbaar en voorspelbaar; artsen kunnen patiënten vertellen waarmee ze te maken hebben en wat ze kunnen verwachten.
Daarentegen zijn de post-COVID-19-patronen sporadisch, niet duidelijk auto-immuun van aard, zegt Venkatesan. De symptomen kunnen zelfs na een mild geval van COVID-19 optreden, en de tijdschalen variëren. “We hebben een aantal patiënten gezien die niet eens in het ziekenhuis waren opgenomen en die zich wekenlang veel beter voelden voordat ze verslechterden”, zegt Venkatesan. En de bevindingen zijn niet beperkt tot de hersenen. Aan de Northwestern University heeft de radioloog Swati Deshmukh een gestage stroom van gevallen onderzocht waarin mensen zenuwbeschadiging door het hele lichaam ervaren. Ze was op zoek naar bewijs dat het virus zelf zenuwcellen zou kunnen doden. Het is bekend dat hepatitis C- en herpesvirussen dit doen, en bij autopsies is SARS-CoV-2 aangetroffen in zenuwen in de hersenen.
Toch gelooft ze dat de symptomen hoogstwaarschijnlijk te wijten zijn aan een ontsteking. De leidende theorie om uit te leggen hoe een virus zo’n grote verscheidenheid aan neurologische symptomen op verschillende tijdschema’s kan veroorzaken, komt inderdaad neer op een lukrake ontsteking – niet zozeer een gerichte aanval als wel een willekeurige vechtpartij. Dit effect wordt gezien bij een aandoening die bekend staat als myalgische encefalomyelitis, ook wel chronisch vermoeidheidssyndroom genoemd. De diagnose omvat talloze mogelijke symptomen en omvat waarschijnlijk meerdere soorten cellulair letsel of miscommunicatie. In sommige gevallen wordt schade veroorzaakt door langdurige, lage zuurstofgebrek (zoals na ernstige longontsteking). In andere gevallen zou de schade aan zenuwcelcommunicatie kunnen komen door ontstekingsprocessen die de werking van onze neurale rasters rechtstreeks aanpassen.
De onvoorspelbaarheid van dit ziekteproces – hoe en hoe wijdverbreid het zich op langere termijn zal afspelen en wat eraan te doen – vormt een unieke uitdaging in deze toch al onzekere pandemie. Myalgische encefalomyelitis wordt slecht begrepen, gestigmatiseerd en op grote schaal verkeerd voorgesteld. Medische behandelingen en diagnostische benaderingen zijn onbetrouwbaar. Algemene inflammatoire toestanden reageren zelden op een enkel recept of procedure, maar vereisen meer holistische, voortdurende interventies om het immuunsysteem weer in evenwicht te brengen en daar te houden. Het medische systeem is niet op dergelijke benaderingen gericht.
Maar dit begrip van wat er gebeurt, kan ook enige hoop bieden. Hoewel de technische details duidelijk netelig zijn, is er enige geruststelling in wat de doktoren niet zien. Wanneer zenuwen worden binnengedrongen en gedood, kan de schade permanent zijn. Wanneer zenuwen miscommuniceren – op manieren die komen en gaan – kan dat proces worden behandeld, gemoduleerd, voorkomen en mogelijk genezen. Hoewel slaapcycli kunnen worden verstoord en beschadigd door het post-infectieuze ontstekingsproces, zien radiologen en neurologen geen bewijs dat dit onomkeerbaar is. En onder het arsenaal aan manieren om te proberen het om te keren, bevinden zich basismaatregelen zoals slaap zelf. Adequate slaap speelt ook een rol bij het minimaliseren van de kans dat u ooit in dit hele vervelende, onzekere proces terechtkomt.
Een centrale functie van slaap is het onderhouden van de juiste kanalen voor cellulaire communicatie in de hersenen. Slaap wordt soms vergeleken met een soort ontstekingsremmend reinigingsproces; het verwijdert afvalproducten die zich ophopen tijdens een dag stoken. Zonder slaap hopen die bijproducten zich op en verstoren de communicatie (net zoals lijkt te gebeuren bij sommige mensen met post-COVID-19 encefalomyelitis). “In de vroege stadia van COVID-19 voel je je extreem moe”, zegt Michelle Miller, professor slaapgeneeskunde aan de Universiteit van Warwick in het Verenigd Koninkrijk. In wezen vertelt je lichaam je dat het slaap nodig heeft. Maar naarmate de infectie voortduurt, legt Miller uit, merken mensen dat ze vaak niet kunnen slapen, en dat de communicatieproblemen elkaar verergeren.
Lezen: Waarom moeten we slapen?
Het doel is dan om deze cyclus te doorbreken of helemaal te voorkomen. Hier strekken de voordelen van slaap zich door het hele lichaam uit. “Slaap is belangrijk voor een effectieve immuunfunctie, en het helpt ook om het metabolisme te reguleren, inclusief glucose en mechanismen die de eetlust en gewichtstoename regelen”, zegt Miller. Al deze factoren zijn rechtstreeks van invloed op COVID-19, aangezien risicofactoren voor ernstige gevallen diabetes, obesitas en slaapapneu zijn. Zelfs op korte termijn zal het krijgen van voldoende diepe, langzame slaap uw metabolisme optimaliseren en u maximaal voorbereiden als u ziek wordt. Deze effecten kunnen zelfs van invloed zijn op de vaccinatie. Griepprikken lijken effectiever te zijn bij mensen die goed hebben geslapen in de dagen voordat ze er een kregen.
Dit alles leidt terug naar de fundamentele vraag: is een van de meest in het oog springende omissies in de richtlijnen voor de volksgezondheid op dit moment simpelweg om mensen te vertellen meer slaap te krijgen?
Het enige gezondheidsadvies dat banaler is dan te horen krijgen dat je je handen moet wassen, is dat je meer moet slapen. Maar het is niet voor niets een cliché. Slaap versterkt en bereidt ons voor op elke crisis, maar vooral als de dagen kort en koud zijn, en mensen weinig anders hebben dat ze zouden kunnen doen om zichzelf te versterken en te beschermen. Eentonige dagen kunnen mensen in een depressie, alcoholmisbruik en allerlei suboptimale gezondheid brengen. Het zou wel eens kunnen dat het standaard pandemie-advies zou moeten zijn om een masker te dragen, afstanden te bewaren en te slapen.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Asim Shah, hoogleraar psychiatrie en gedragswetenschappen aan het Baylor College of Medicine, gelooft dat slaap de kern vormt van veel van de geestelijke gezondheidsproblemen die in de loop van het jaar zijn toegenomen. “Er is een totaal gebrek aan structuur. Dat heeft de slaapcycli enorm verstoord ”, zegt hij. “Meestal heeft iedereen een schema. Ze krijgen zonlicht en ze maken melatonine aan, waardoor ze in slaap vallen. Op dit moment zien we dat mensen hun interesse in dingen verliezen, zich isoleren, niet sporten en dan niet slapen. ” Depressie en angst maken slapeloosheid erger en de cyclus degenereert.
Lezen: Hoe te slapen
Dit kan zijn waar melatonine – of andere benaderingen om de krachtige effecten van slaap te versterken – gevolgen kunnen hebben. Russel Reiter, hoogleraar celbiologie aan de Universiteit van Texas in San Antonio, is ervan overtuigd dat een wijdverbreide behandeling van COVID-19 met melatonine al standaard zou moeten zijn. In mei publiceerden Reiter en collega’s een pleidooi om melatonine onmiddellijk te geven aan iedereen met COVID-19.
Als de wereld van melatonineonderzoek een gesmolten kern had, zou het Reiter zijn. Hij bestudeert de potentiële gezondheidsvoordelen van het hormoon sinds de jaren zestig en vertelt me dat hij dagelijks 70 milligram slikt. (De meeste flessen bij de apotheek bevelen 1 tot 10 milligram aan.) Nadat we elkaar hadden gesproken, stuurde hij me een aantal van de vele tijdschriftartikelen die hij heeft gepubliceerd over melatonine en COVID-19, waarvan er minstens vier zijn verschenen in Melatonin Research . Hij noemde ze vrolijk “propaganda” en merkte op dat hij al melatonine bestudeert voordat ik werd geboren (zonder te vragen wanneer dat was). “Ik ken melatonine zijwaarts en achterwaarts”, zei Reiter, “en ik heb er alle vertrouwen in het aan te bevelen.”
De meeste slaapwetenschappers lijken het er echter over eens te zijn dat de meest cruciale interventies die de slaap vergemakkelijken, niet medicinaal of zelfs maar aanvullend zullen zijn. De algemene aanbeveling is dat het de voorkeur verdient om de melatoninecycli van je lichaam regelmatig aan het werk te krijgen boven het nemen van een supplement en door te gaan met Netflix en naar je telefoon in bed te staren. Nu de dagen van zoveel mensen geen structuur hebben, gelooft Shah dat het opzettelijk opbouwen van routines de sleutel tot een gezonde pandemische slaap is. In het weekend wordt u op dezelfde tijd wakker en naar bed als op andere dagen. Maak geplande wandelingen. Krijg vroeg op de dag zonlicht. Verminder blauw licht gedurende een uur voordat u naar bed gaat. Blijf op zinvolle manieren verbonden met andere mensen, ondanks dat je fysiek afstandelijk bent.
Zelfs kleine dagelijkse rituelen kunnen helpen, zegt Tricia Hersey, de oprichter van een nap-advocacy-organisatie genaamd Nap Ministry. Steek een kaars aan. Drink een kopje thee op een bepaalde plaats op een bepaald tijdstip. “Herhaalde rituelen maken deel uit van wat ons mens maakt en onszelf aarden”, vertelde ze me. Ze zijn misschien ook de meest haalbare interventie die er is. Waar je ook bent, zegt Hersey, ‘je kunt dagdromen. U kunt vertragen. Je kunt kleine manieren vinden om te stoppen en te onthouden wie je bent. “
Lezen: u bent het waard om te slapen
Voor haar is het belangrijk de controle te hebben over de slaap, juist omdat er voor zoveel mensen in zoveel andere delen van het leven geen orde is. Jaar na jaar zijn er aanzienlijke slaapverschillen tussen de Amerikaanse bevolking. De hoeveelheid en de kwaliteit van onze slaap zijn evenzeer afhankelijk van onze omgeving als, zo niet meer dan, van ons persoonlijk gedrag. Sociaaleconomische status en slaapkwaliteitsschema op parallelle lijnen. De meest effectieve manier om de slaap te verbeteren, is ervoor te zorgen dat mensen elke nacht een rustige en stille plek hebben om te rusten, zonder zorgen over basisbehoeften zoals voedselzekerheid. De pandemie heeft de tegenovergestelde garanties gegeven, waardoor de onzekerheden die aan de basis liggen van de toch al grote verschillen nog erger worden.
Omdat de zoektocht naar slaap alleen meer bij individuen valt, moeten velen buiten de kaders denken. Dat omvatte, voor sommigen, ploeteren in hypnose. Niet het soort hypnose waarbij je op het podium staat en wordt verteld dat je je als een kip moet gedragen, maar een proces dat iets verfijnder is. Christopher Fitton is een van de hypnotherapeuten die de pandemie hebben doorgebracht met het maken van YouTube-video’s en podcasts die bedoeld waren om mensen in slaap te brengen. De sessies van Fitton omvatten 30 minuten waarin hij machtige dingen tegen luisteraars zegt met zijn aangename, semi-gefluisterde stem. Hij vertelt me dat hij nu meer dan 1 miljoen luisterbeurten per maand krijgt.
Hypnotherapie is bedoeld om het snelle vuren van onze zenuwen te vertragen. Net als bij geleide meditatie of diepe ademhaling, is het de bedoeling om te voorkomen dat mensen te lang nadenken en om de slaap op een natuurlijke manier te laten gebeuren. Terwijl je naar Fitton luistert die banale dingen zegt over de spieren in je rug of je vraagt om je een specifieke boom op een specifieke plek voor te stellen, “is het doel om in een ontspannen, tranceachtige toestand te komen, waar je onderbewustzijn openstaat voor meer suggesties”, hij zegt. Als hij je vervolgens vertelt dat je moet slapen, zullen je hersenen minder snel met hem in discussie gaan over hoe je het te druk hebt, of dat je je meer zorgen moet maken over waarom iemand je sms-bericht heeft gelezen maar niet heeft gereageerd.
Hypnotherapeuten zoals Fitton bieden tools om jezelf te aarden, uiteindelijk om het zonder hulp en zonder internet te kunnen doen. (Het is hoe dan ook beter om je telefoon niet mee te nemen naar je slaapkamer.) Focussen houdt oefening in; de trancelike toestand gebeurt zelden gemakkelijk, en geen enkele manier werkt voor iedereen. Enige experimenten zijn meestal nodig. Blijkbaar is het nog steeds voor mij. Terwijl ik naar een van de opnames van Fitton luisterde, kon ik niet volledig ontsnappen aan het beeld van hem in zijn thuiskantoor die zachtjes in zijn microfoon sprak en een advertentie voor Spotify las, net zo alleen als iedereen.
Maar ongeacht wie u vertrouwt om u van het bewustzijn te helpen verlichten, lijkt nu een ideaal moment om serieus te worden over de beoefening. Trek grenzen voor jezelf en slaap alsof je leven ervan afhangt. Hopelijk niet.
